Maria Słomiana

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Maria Słomiana
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

21 listopada 1951
Sanok

Data i miejsce śmierci

8 sierpnia 2021
Filadelfia

tytularny profesor nadzwyczajny
Specjalność: inżynieria mechaniczna
Uczelnia

Uniwersytet Widener

Multimedia w Wikimedia Commons

Maria Słomiana (ur. 21 listopada 1951 w Sanoku, zm. 8 sierpnia 2021 w Filadelfii) – polska i amerykańska naukowiec, doktor inżynierii mechanicznej, tytularny profesor nadzwyczajny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Maria Słomiana (trzecia od lewej) podczas Światowego Zjazdu Sanoczan (2014)
Grobowiec rodzinny Marii Słomianej

Urodziła się 21 listopada 1951 w Sanoku[1]. Była najmłodszym dzieckiem Szymona (1910–1959[2], nauczyciel historii w II Liceum Ogólnokształcącym w Sanoku[3]) i Janiny z domu Szarek (1924–2016[4]) – podczas II wojny światowej żołnierzy Armii Krajowej[1]. Początkowo, z racji zainteresowań, chciała uczyć się w liceum plastycznym[5]. Ostatecznie podjęła kształcenie w Technikum Mechanicznym w Sanoku, gdzie w 1970 ukończyła naukę, uzyskując tytuł technika mechanika o specjalności naprawa i eksploatacja pojazdów samochodowych[6][1][5][7]. W 1970 podjęła studia na Wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej, gdzie obroniła pracę magisterską w zakresie inżynierii mechanicznej dotyczącą skrzyni biegów samochodu sportowego[8][9][7]. Przez pierwsze trzy lata studiów na tym kierunku była jedyną kobietą obok 102 studentów[5]. Działała w Zrzeszeniu Studentów Polskich[8]. W trakcie studiów otrzymywała nagrody dziekańskie w 1972, 1973, nagrody rektorskie w 1973, 1984, 1975, nagrody w ZSP w 1974, 1975[8]. Po uzyskaniu dyplomu została asystentką w zespole nadwozi Instytut Pojazdów PW[8]. Na tym stanowisku pracowała dwa lata[5]. W 1976 otrzymała nagrodę rektora „Dla Młodego Pracownika Naukowego Politechniki Warszawskiej”[8].

Po uzyskaniu stypendium naukowego w 1977 wyjechała na Uniwersytet Pensylwanii w Stanach Zjednoczonych[8][5]. Tam podjęła pracę w charakterze asystentki w laboratorium mechaniki oraz podjęła studia w zakresie inżynierii mechanicznej i mechaniki stosowanej, ukończone w 1979[10][9]. Następnie przebywała na kolejnym stypendium w Uniwersytecie Drexela, gdzie wykładała statykę, mechanikę oraz teorię maszyn i mechanizmów oraz pod okiem prof. Alberta S. Wanga napisała dotyczącą materiałów kompozytowych pracę doktorską pt. Delamination Growth in Graphite Epoxy Laminates Under Compressive Loads, obronioną w 1984 i zwieńczoną uzyskaniem stopnia doktora inżynierii mechanicznej i mechaniki stosowanej[10][5][9]. Po otrzymaniu czterech ofert zatrudnienia w różnych uczelniach podjęła pracę na Wydziale Inżynierii Mechanicznej w Uniwersytecie Widener z siedzibą w Chester, obejmując posadę docenta[10][5][9]. Tam dokonała szeregu zmian w zakresie programu nauczania, stworzyła Laboratorium Mechaniki i Wytrzymałości Materiałów[10][5]. W 1987 otrzymała historycznie pierwsz tytuł dla wyróżniającego się profesora inżynierii mechanicznej, przyznane przez studencką organizację inżynierów mechaników[5]. Także w 1987 otrzymała tytuł profesora nadzwyczajnego inżynierii mechanicznej, co było pierwszym tego typu wyróżnieniem w dziejach uczelni[10][7]. W 1990 mianowano ją tytularnym profesorem nadzwyczajnym[10]. Współpracowała z przedsiębiorstwami Boeing Company, Piasecki Aircraft Corp., Zlotnicki & Neuman Technical Consulting and Research Services[9].

Należała do organizacji o charakterze naukowym: American Academy of Mechanics, American Society of Mechanical Engineers, American Society for Engineering Education[10][5]. Była autorką publikacji naukowych oraz artykułów w fachowych czasopismach[10]. Udzielała się też w ramach organizacji polonijnych: Kongresu Polonii Amerykańskiej, Polish People University, Polish Heritage Society, Polish American Veteran Association w Filadelfii[10][5][7].

Zamieszkiwała w Broomall na przedmieściach Filadelfii[5][10]. Zmarła 8 sierpnia 2021 w Filadelfii na skutek choroby nowotworowej[9][7]. W dniu 21 października 2021 urna z jej prochami została pochowana w grobowcu rodziców na Cmentarzu Centralnym w Sanoku[7].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • A three – Dimensional Finite Element Analysis of Delamination Growth in Composite Laminates (1983)[10]
  • Delamination Growth in Graphite Epoxy Laminates Under Compressive Loads (1984)[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Spośród 1997 ↓, s. 203.
  2. ↑ Szymon Słomiana. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-11-11].
  3. ↑ Księga pamiątkowa 1928–2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 154, 161.
  4. ↑ Janina Słomiana. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-11-11].
  5. ↑ a b c d e f g h i j k l TS 1997 ↓, s. 8.
  6. ↑ Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 115. ISBN 83-87450-00-6.
  7. ↑ a b c d e f TS 2021 ↓, s. 2.
  8. ↑ a b c d e f Spośród 1997 ↓, s. 204.
  9. ↑ a b c d e f Vertipedia ↓.
  10. ↑ a b c d e f g h i j k l Spośród 1997 ↓, s. 205.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maria_Słomiana&oldid=69068487”