Marian Drăgulescu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Marian Dragulescu)
Marian Drăgulescu
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 grudnia 1980
Bukareszt

Obywatelstwo

Rumunia

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
srebro Ateny 2004 gimnastyka
(ćwiczenie wolne)
brąz Ateny 2004 gimnastyka
(skok)
brąz Ateny 2004 gimnastyka
(wielobój drużynowo)
Mistrzostwa świata
złoto Gandawa 2001 skok
złoto Gandawa 2001 ćwiczenie wolne
złoto Debreczyn 2002 ćwiczenie wolne
złoto Melbourne 2005 skok
złoto Århus 2006 skok
złoto Århus 2006 ćwiczenia wolne
złoto Londyn 2009 ćwiczenie wolne
złoto Londyn 2009 skok
srebro Anaheim 2003 skok
Mistrzostwa Europy
złoto Brema 2000 ćwiczenie wolne
złoto Patras 2002 skok
złoto Patras 2002 wielobój druż.
złoto Lublana 2004 skok
złoto Lublana 2004 wielobój
złoto Lublana 2004 wielobój druż.
złoto Lublana 2004 ćwiczenie wolne
złoto Debreczyn 2005 ćwiczenie wolne
złoto Volos 2006 skok
srebro Brema 2000 wielobój druż.
srebro Volos 2006 ćwiczenie wolne
srebro Volos 2006 wielobój druż.
brąz Brema 2000 wielobój
brąz Patras 2002 ćwiczenie wolne

Marian Drăgulescu (ur. 18 grudnia 1980 w Bukareszcie) – rumuński gimnastyk, trzykrotny medalista olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata oraz mistrzostw Europy.

Specjalizuje się w ćwiczeniach wolnych, oraz w skoku. Na mistrzostwach świata, Europy i na igrzyskach olimpijskich zdobył łącznie 24 medale, jednak nigdy nie sięgnął po olimpijskie złoto. Na wielu najważniejszych zawodach rywalizował z Leszkiem Blanikiem.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Czas dorastania[edytuj | edytuj kod]

Jako młody chłopak Marian zaczął od treningów karate. Wydały mu się one jednak zbyt wymagające i przeniósł się na lekcje gimnastyki. Później na krótki czas odszedł trenować pływanie, by ostatecznie powrócić do gimnastyki sportowej.

1999 – 2003[edytuj | edytuj kod]

Pierwszą wielką seniorską imprezą, w jakiej wziął udział były mistrzostwa świata w 1999 roku w Tiencinie, gdzie najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w skoku. Rok później wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Sydney, gdzie zajął 6. miejsce w ćwiczeniach wolnych i 13 w wieloboju. Drăgulescu pierwszy znaczący sukces osiągnął w 2000 roku, kiedy na mistrzostwach Europy w Bremie zdobył brąz w wieloboju, srebro w rywalizacji drużynowej i złoto w ćwiczeniach wolnych. Od tego momentu rozpoczęła się znakomita passa, okraszona zdobyciem trzech tytułów mistrza świata na mistrzostwach w 2001 i 2002 roku.

2004[edytuj | edytuj kod]

Rok 2004 rozpoczął się dla niego znakomicie: na mistrzostwach Europy w Lublanie zdobył aż 4 złote medale. Wygrać nie udało mu się jednak na igrzyskach olimpijskich, mimo że dwukrotnie był o krok od sukcesu. W ćwiczeniu wolnym uzyskał dokładnie taką samą notę, jak Kanadyjczyk Kyle Shewfelt, zajął jednak 2. miejsce. Blisko triumfu był również w skoku, uzyskując w pierwszej próbie notę bliską ideału: 9,9. Drugą zakończył upadkiem i ostatecznie zdobył tylko brązowy medal. Na trzecim miejscu podium stanął też wraz z kolegami w rywalizacji drużynowej.

2005-2007[edytuj | edytuj kod]

Po igrzyskach Drăgulescu chciał zakończyć karierę. Ostatecznie zmienił decyzję i kontynuował karierę, zdobywając kolejne laury. Na mistrzostwach świata w Melbourne w 2005 roku wygrał skok, a rok później w Aarhus skok i ćwiczenia wolne, zdobywając tym samym swój 6 tytuł mistrza świata. Medale zdobywał również na mistrzostwach Europy. Rok 2007 był pierwszym od 2000, w którym nie stanął na podium ważnej imprezy. Powodem okazały się kontuzje, które uniemożliwiły mu właściwe przygotowanie do Igrzysk w Pekinie i udział w mistrzostwach świata.

2008-[edytuj | edytuj kod]

Na pekińskich igrzyskach olimpijskich Drăgulescu wystartował w trzech konkurencjach. W drużynie zajął 7. miejsce. Na tym samym miejscu zakończył swój udział w ćwiczeniach wolnych. Następnie wygrał kwalifikacje w skoku i miał szansę na walkę o swój pierwszy złoty medal olimpijski. Powtórzyła się jednak sytuacja sprzed czterech lat. Rozpoczął świetnie, uzyskując notę 16,800, która była najlepszym wynikiem spośród wszystkich uzyskanych tego dnia w finale. Drugi skok, podobnie, jak w Atenach, zakończył upadkiem. Niska nota 15,650 (średnia z dwóch skoków 16,225) spowodowała, że zajął dopiero czwarte miejsce.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]