Marian Myszko
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Aktywność |
od 1969 |
| Powiązania |
Włodzimierz Wander, Tomasz Dziubiński, Jan Goethel, Czesław Majewski, Dana Lerska, Partita, Jerzy Grunwald, Bohdan Kendelewicz, Krzysztof Klenczon i in. |
| Zespoły | |
| Wanderpol Zespół instrumentalny pod kier. Antoniego Kopffa En Face Boca Raton Symphonia Cloister Chamber Orchestra Florida Philharmonic Orchestra Sinfonia da Camera Chamber Orchestra Opus One Orchestra i in. | |
Marian Myszko (ur. 9 lutego 1947[1][2]) – polski perkusista, flecista, wokalista, skrzypek.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Absolwent Liceum Muzycznego w Gdańsku[3]. Od czerwca 1969 do końca 1971 roku perkusista zespołu Wanderpol pod kier. Włodzimierza Wandera z którym dokonał nagrań radiowych i płytowych oraz akompaniował piosenkarce Danie Lerskiej, zaś podczas dwóch tras koncertowych po ZSRR poza Lerską także następującym wykonawcom, a byli to: Maria Koterbska, Stanisława Kowalczyk, Marian Jonkajtys, Zdzisław Słowiński, Piotr Loretz, Rena Rolska, Siostry Panas, Marek Lewandowski, Wiktor Zatwarski[4][5]. Od stycznia do maja 1972 roku członek zespołu instrumentalnego pod kier. Antoniego Kopffa, który towarzyszył Particie[6]. Wiosną 1972 roku rozpoczął współpracę z Jerzym Grunwaldem, wchodząc w skład jego zespołu En Face w barwach którego nagrał jego EP-kę pt. O zachodzie (1972), singiel (SP-412) z dwiema piosenkami z tego wydawnictwa[7] i debiutancki longplay zatytułowany Jerzy Grunwald & En Face (1973)[4], a także nagrania radiowe, które ukazały się na płycie Na tych samych ulicach. Niepublikowane nagrania z lat 1971–1975 (2016)[8] – występował również w Telewizji Polskiej[9]. Współpraca z formacją Grunwalda zakończyła się w 1973 roku, zaś muzyk wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie grał w tamtejszych lokalach[10]. W październiku 1977 roku wziął udział w sesji nagraniowej albumu Krzysztofa Klenczona pt. The Show Never Ends (grał na perkusji i tamburynie), która miała miejsce w Universal Recording Studio w Chicago[1][11]. Od wielu lat gra na skrzypcach w amerykańskich orkiestrach symfonicznych, mając na swym koncie współpracę z: Boca Raton Symphonia, Cloister Chamber Orchestra (Indianapolis), Florida Philharmonic Orchestra[12], Sinfonia da Camera Chamber Orchestra (Champaign w Illinois)[2], czy Opus One Orchestra[13]. Mieszka w mieście Boca Raton na Florydzie w Stanach Zjednoczonych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Jacek Żyliński: Marian Myszko. kppg.waw.pl. [dostęp 2023-04-07]. (pol.).
- ↑ a b Marian Myszko. rateyourmusic.com. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).
- ↑ Notka Bogdana Okulskiego zamieszczona na debiutanckim longplayu Jerzego Grunwalda i En Face pt. Jerzy Grunwald & En Face. discogs.com. [dostęp 2023-04-07]. (pol.).
- ↑ a b Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
- ↑ Oficjalna strona Tomasza Dziubińskiego. [dostęp 2023-04-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-07)]. (pol.).
- ↑ Partita. 2012-03-10. [dostęp 2023-04-07]. (pol.).
- ↑ Jacek Żyliński: Jerzy Grunwald & En Face (SP). kppg.waw.pl. [dostęp 2023-04-07]. (pol.).
- ↑ Na tych samych ulicach. Niepublikowane nagrania z lat 1971–1975. discogs.com. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).
- ↑ Jerzy Grunwald & En Face – Płynę na wyspy szczęśliwe (teledysk). youtube.com, 2021-10-25. [dostęp 2023-04-07]. (pol.).
- ↑ Marcin Babko: Irek Dudek. Ziuta Blues. Wyd. 1. Poznań: In Rock, październik 2008, s. 58. ISBN 978-83-60157-38-1.
- ↑ Krzysztof Klenczon - The Show Never Ends (KAMCD 31, 2020) info: okładka płyty
- ↑ Conserbatory of Music: 2002-2003 Lynn University Philharmonia and Florida Philharmonic Orchestra. spiral.lynn.edu, 2003-01-31. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).
- ↑ Four Program Book. docplayer.net. [dostęp 2023-04-07]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Marian Myszko w bazie Discogs.com (ang.)