Marquette (winorośl)
 Grona odmiany marquette | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Inne nazwy |
MN 1211, Minnesota 1211 |
| Najstarsza nazwa |
MN 1211 |
| Hodowca | |
| Rok wyhodowania | |
| Pochodzenie | |
| Ważne regiony uprawy | |
| Identyfikator VIVC |
22714 |
| Przeznaczenie owoców |
wino |
| Kolor skórki |
granatowoczarny |
| Charakterystyczne aromaty |
wiśnie, jeżyny, porzeczki[3] |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie |
koniec września lub pierwsza dekada października |
| Klimat uprawy |
chłodne rejony |
| Mrozoodporność | |
| Preferowane gleby |
średniej klasy |
| Min. suma temp. (SAT) |
2650 |
| GDDC |
1100 |
Marquette – mieszaniec niespecyficzny odmian winorośli: mieszaniec MN 1094 × Ravat 262[5][6]. Jeden z najnowszych mieszańców wyhodowanych przez centrum badawcze w Excelsior, podległe University of Minnesota[2]. W 1989 roku odbyło się krzyżowanie odmian, a w 1994 roku selekcja siewek[1][2]. Do 2005 używano nazwy MN 1211, a później szczepowi nadano nazwę marquette na cześć XVII-wiecznego jezuickiego misjonarza i odkrywcy[2]. W UE odmiana marquette ze względu na złożone pochodzenie (obejmuje 8 gatunków winorośli)[7] nie jest zarejestrowana do wyrobu wina. Podlega ochronie patentowej na terenie USA i Kanady, zaś w Unii Europejskiej decyzja nie została jeszcze podjęta, ale można z niej wytwarzać (stan na 5 lutego 2014) soki oraz wina na użytek własny.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Wzrost krzewów średnio silny i uporządkowany (prosty). Liście podobne do gatunku winorośli pachnącej (Vitis riparia). Zatoka przyogonkowa szeroko otwarta w kształcie litery „V”. Długość ogonka około 6 cm. Końcówki pędów (koronki) półotwarte. Grona lekko stożkowe, często z jednym skrzydełkiem. Średnie rozmiary gron: około 10,6 cm i masa 85,3 g. Jagody o masie około 1,14 g[8].
Mrozoodporność w granicach -32 °C[4], co w zupełności wystarcza, aby uprawiać marquette bez okrywania zimowego w polskich warunkach klimatycznych.
Choroby[edytuj | edytuj kod]
Odmiana odporna na mączniaki. Podatna na nekrozę korową[4][5] i antraknozę[4][9].
Fenologia[edytuj | edytuj kod]
Rozwój wiosenny wczesny, przez co istnieje ryzyko przemarznięcia pąków[2]. Kwitnienie i veraison wczesne. Dojrzewanie średnio wczesne, na przełomie września i października[2][3][6].
Parametry dojrzewania[edytuj | edytuj kod]
Charakteryzuje się wysokim ekstraktem cukrowym około 26,1 Brix, wysokimi kwasami około 12 g/l i niskim pH 2,95[8]. Aby zmniejszyć ogólną kwasowość moszczu zalecany jest późniejszy zbiór owoców. Wtedy możliwe jest osiągnięcie kwasów na poziomie 8,25 g/L i pH 3,28[4].
Rozpowszechnienie[edytuj | edytuj kod]
Odmiana coraz popularniejsza w uprawie[2]. Największe uprawy w USA (Minnesota, Indiana) i Kanadzie (Quebec)[2]. Łączna powierzchnia upraw różni się w zależności od źródła (np. 88 ha w 2010 roku[10])[2]. W Polsce nasadzenia próbne i testy win z tej odmiany (stan na luty 2014).
Wino[edytuj | edytuj kod]
Wino zrównoważone i podobne do win z europejskich odmian winorośli właściwej, bez negatywnych aromatów kojarzonych z licznymi odmianami mieszańcowymi[11][2][3]. Dominują nuty czereśniowe i czarnej porzeczki[2]. Potencjalny poziom alkoholu jest wysoki, podobnie jak kwasowość[2]. Podejmuje się próby starzenia w beczkach, a nadmierną kwasowość obniża się poprzez wywołanie fermentacji jabłkowo-mlekowej[2]. Niektórzy producenci oferują wino jednoszczepowe z marquette[2].
Ochrona patentowa[edytuj | edytuj kod]
Zgłoszenie patentowe skierowano 13 października 2006, a patent nr PP19579, obowiązujący na terenie USA i Kanady uzyskano 16 grudnia 2008. Numer zgłoszenia patentu to 20070089208[8]. 19 grudnia 2011 roku marquette została zgłoszona w UE do ochrony prawnej i oczekuje na decyzję CPVO pod numerem 20113150[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Marquette w bazie danych Instytutu Hodowli Winorośli Geilweilerhof. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q Jancis Robinson, Julia Harding, José Vouillamoz: Wine Grapes. HarperCollinsPublishers, 2012, s. 599-600. ISBN 978-0-06-220636-7. (ang.).
- ↑ a b c d Lisa Smiley: Marquette. Iowa State University, 2008. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
- ↑ a b c d e Evaluation of the agronomic and oenological characteristics of promising varieties in Quebec. [dostęp 2016-09-14]. (ang.).
- ↑ a b University of Minnesota: Marquette. [dostęp 2016-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-17)]. (ang.).
- ↑ a b Roman Myśliwiec: Uprawa winorośli. Polska/Kraków: Plantpress, 2012, s. 56. [dostęp 2014-02-04].
- ↑ Parentage Marquette. [dostęp 2014-02-04].
- ↑ a b c Zgłszenie patentowe 20070089208. [dostęp 2014-02-04].
- ↑ Odile Carisse and Annie Lefebvre: Evaluation of Northern Grape Hybrid Cultivars for Their Susceptibility to Anthracnose Caused by Elsinoe ampelina. Agriculture and Agri-Food Canada, 2011. [dostęp 2015-01-21]. (ang.).
- ↑ Table.5, Global winegrape area, share of global area, and global ranks of each variety, 1990, 2000 & 2010. University of Adelaide. s. 21. [dostęp 2014-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)]. (ang.).
- ↑ Anna Katharine Mansfield: Challenges and Techniques. s. 21-25. [dostęp 2014-02-04]. (ang.).
- ↑ Community Plant Variety Office. [dostęp 2014-02-04].
