Michał Nawrocki (fizyk)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Nawrocki
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

21 stycznia 1943
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20 maja 2018
Warszawa

profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka ciała stałego, półprzewodniki półmagnetyczne, właściwości półprzewodników
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1976

Habilitacja

1988

Profesura

2004

profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, prorektor UW (1993–1999)
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Michał Konrad Nawrocki (ur. 21 stycznia 1943 w Warszawie, zm. 20 maja 2018 tamże[1]) – polski fizyk, działacz społeczny, profesor nauk fizycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego i jego prorektor w latach 1993–1999.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Arkadiusza Zygmunta (zm. 1961) i Wiktorii z Cweigenhaft-Czerwińskich (1915–2005)[2][3]. W 1968 ukończył studia na Wydziale Matematyki i Fizyki UW i podjął pracę w Zakładzie Fizyki Ciała Stałego Instytutu Fizyki Doświadczalnej Wydziału Fizyki, był kierownikiem tego zakładu w latach 2009–2013 i przewodniczącym Rady Naukowej instytutu w latach 1999–2012.

W 1976 uzyskał stopień naukowy doktora a w 1988 stopień naukowy doktora habilitowanego. W 2004 prezydent RP nadał mu tytuł naukowy profesora nauk fizycznych[4].

Specjalizował się w zakresie fizyki doświadczalnej ciała stałego, prowadził badania półprzewodników metodami optycznymi. Był autorem ponad 90 oryginalnych prac naukowych w czasopismach o zasięgu międzynarodowym[5]. Główne kierunki badań: zjawiska ekscytonowe i polarytonowe w półprzewodnikach objętościowych i w niskowymiarowych strukturach półprzewodnikowych (studnie i kropki kwantowe, struktury fotoniczne), magnetospektroskopia półprzewodników półmagnetycznych.

W latach 1975–176, 1985–1986, 1988–1989 chercheur associe i professeur invite w Groupe de Physique des Solides de l'Ecole Normale Superieure, Paris i Groupe d'Etudes des Semiconducteurs, Montpellier.

Prorektor Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1993–1999[4].

Członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Członek zarządu (1993–1995) i prezes (1995–2003) Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk[6]. Członek Komitetu Etyki w Nauce PAN (1999–2002)[4] i Komitetu Naukoznawstwa PAN (1996–2010)[4]. Członek Zarządu Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego od 1999 r. (od 2010 r. przewodniczący Zarządu)[7]. Z ramienia Fundacji był członkiem Rady Nadzorczej Centrum Bankowo-Finansowego „Nowy Świat” S.A., w której pełnił funkcję Wiceprzewodniczącego[8].

Członek Komisji Zakładowej „Solidarność” UW (1981–1989), w 1988 r. przewodniczący. Po 13 grudnia 1981 r. działał w strukturach Podziemnej „Solidarności”[9][10][11][12]. W latach 1983–1989 działał w niejawnym Społecznym Komitecie Nauki[11][9]. W 1989 był ekspertem w negocjacjach „Okrągłego stołu”[12] i współorganizatorem Biura Promocji KO „Solidarność” w Warszawie[13]. Członek Komitetu Helsińskiego[14].

Dwukrotnie żonaty. W 1964 ożenił się z Ewą Marią Firkowską (zm. 1986), z którą miał synów: Jana i Krzysztofa. W 1992 ożenił się po raz drugi z Katarzyną Longchamps de Berier[2].

Zmarł w Warszawie[9], pochowany na cmentarzu Wawrzyszewskim (kwatera 5B-7-11)[15][16].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Z wielkim żalem zawiadamiamy, że 20 maja 2018 r. zmarł prof. dr hab. Michał Nawrocki. Wydział Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. [dostęp 2018-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-21)].
  2. ↑ a b Michal Konrad Nawrocki [online], prabook.com [dostęp 2024-02-26] (ang.).
  3. ↑ Michał Nawrocki [online], geni_family_tree, 29 kwietnia 2022 [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  4. ↑ a b c d Prof. Michał Konrad Nawrocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-06-03].[martwy link]
  5. ↑ Polska Bibliografia Naukowa. nauka.gov.pl. [dostęp 2018-05-28].
  6. ↑ Joanna Jurewicz (red.): TOWARZYSTWO Historia Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk. Towarzystwo Naukowe Warszawskie, Dom Wydawniczy Elipsa, 2013.
  7. ↑ Strona Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego.
  8. ↑ Rada Nadzorcza Centrum Bankowo-Finansowego "Nowy Świat" S.A..
  9. ↑ a b c Nawrocki Michał [online], Encyklopedia Solidarności [dostęp 2024-02-26] (pol.).
  10. ↑ Jan Skórzyński (red.): Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89, tom III. Warszawa: Ośrodek KARTA, 2006.
  11. ↑ a b Andrzej Friszke (red.): „Solidarność” Podziemna 1981–1989. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2006.
  12. ↑ a b Włodzimierz Domagalski: NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze w: NSZZ „Solidarność” 1980–1989, tom 5: Polska środkowo-wschodnia pod. red. Łukasza Kamińskiego i Grzegorza Waligóry. Warszawa, 2010.
  13. ↑ Inka Słodkowska (red.): Wybory 1989 Dokumenty strony solidarnościowo-opozycyjnej Tom 1: Kwatera Główna. Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN, 2009.
  14. ↑ Członkowie Komitetu Helsińskiego. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-15)].
  15. ↑ Nekrolog. [dostęp 2018-05-31].
  16. ↑ Miejsca spoczynku osób związanych z Wydziałem Fizyki UW [dostęp 2024-02-26].
  17. ↑ M.P. z 1998 r. nr 4, poz. 48 „za wybitne zasługi w pracy naukowo-dydaktycznej, za osiągnięcia w działalności na rzecz Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego i budowy nowego gmachu biblioteki uniwersyteckiej”.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Michał_Nawrocki_(fizyk)&oldid=73005285”