Michał Piotr Radziwiłł
 Michał Piotr Radziwiłł ok. 1890 | |
 Trąby | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17.05.1853 |
| Data śmierci |
17.11.1903 |
| Ojciec | |
| Matka |
Jadwiga Sobańska |
| Żona | |
Michał Piotr Radziwiłł herbu Trąby (ur. 17 maja 1853 w Szpanowie[1][2] lub w Warszawie, zm. 17 listopada 1903) – polski arystokrata i filantrop.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wnuk Michała Gedeona Radziwiłła. Na chrzcie otrzymał imiona Michał Piotr Maria Józef. Był jedynym synem i spadkobiercą Karola Andrzeja Radziwiłła. W 1873 ukończył studia w Lowanium, otrzymując tytuł magistra nauk politycznych i administracyjnych[3].
Po ojcu odziedziczył dobra Szpanów. Jego stryj hulaka Zygmunt Radziwiłł (1822–1892) odstąpił mu zaś mocno zrujnowane dobra nieborowskie. Dla podniesienia stanu gospodarczego obydwu majątków uruchomił w nich manufaktury w Szpanowie specjalizującą się w wyrobach z blachy mosiężnej i w meblarstwie, a w Nieborowie, w 1881 r., manufakturę majoliki[1]. Jego zasługą było też odkupienie w 1893 historycznego parku Arkadia. Ponieważ był bezdzietny, swe majątki zapisał młodszemu kuzynowi Januszowi Radziwiłłowi.
Był człowiekiem wszechstronnie uzdolnionym – pisał wiersze, utwory sceniczne grane w amatorskich teatrach w Krakowie i Warszawie, nowele, rysował sceny z życia codziennego, zajmował się również projektowaniem mebli i naczyń z kolorowej blachy dla swej manufaktury w Szpanowie. Całe życie poświęcił sprawom publicznym, angażując swą energię, a także pieniądze, w działalność filantropijną i kulturalną[2]. Był m.in. redaktorem i wydawcą „Biblioteki Warszawskiej”, publikował też w „Czasie” i w „Tygodniku Warszawskim”[3]. Był prezesem Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności oraz członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Założył przytułek dla bezdomnych chłopców przy ul. Starej w Warszawie, który nazwał „Nazaretem”[3].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
- Michała Radziwiłła upamiętnia ulica Michałowska na Szmulowiźnie (Michałowie) w Warszawie[4].
- Małżeństwo Radziwiłłów upamiętnia jedna z tablic Praskiej Galerii Sław wmurowanych w chodnik ul. Stalowej w Warszawie w 2017 roku[5].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Od 1879 roku mąż Marii Ewy z Zawiszów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Michał Piotr Radziwiłł. Mecenas i konserwatysta z artystyczną duszą [online], www.se.pl [dostęp 2022-04-14].
- ↑ a b Michał Radziwiłł - Ludzie Pragi - Twoja Praga [online], www.twoja-praga.pl [dostęp 2022-04-14] (pol.).
- ↑ a b c Bronisław Kant: Bazylika Serca Jezusowego. Tętniące życiem serce warszawskiej Pragi. Warszawa: Parafia rzymskokatolicka Najświętszego Serca Jezusowego, 2008. ISBN 978-83-927404-1-4.
- ↑ Dorota Wilkiewicz: Ulice i uliczki naszej Pragi. Warszawa: Towarzystwo Przyjaciół Pragi, 1999, s. 67. ISBN 83-906889-2-1.
- ↑ Na Stalowej odsłonięto Praską Galerię Sław. twoja-praga.pl, 30 września 2017. [dostęp 2023-03-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Sławomir Górzyński, Jolanta Grala, Włodzimierz Piwkowski, Violetta Urbaniak, Teresa Zielińska (Archiwum Główne Akt Dawnych, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych) – Radziwłłowie herbu Trąby - Warszawa, 1996
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Genealogia polskich rodzin arystokratycznych.
- Michał Radziwiłł na portalu Twoja Praga