Michał Przywara (prawnik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michał Przywara
Michael Przywara
pułkownik audytor pułkownik audytor
Data urodzenia

10 lutego 1886

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

WSR Toruń
WSO Nr VIII
WSO Nr V
Najwyższy Sąd Wojskowy

Stanowiska

kierownik sądu
podprokurator
prokurator
sędzia NSW

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” (w czasie wojny) Krzyż Wojskowy Karola

Michał Przywara (ur. 10 lutego 1886, zm. ?) – doktor praw, pułkownik audytor Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia prawnicze. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej Armii. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1916 roku w korpusie oficerów rezerwy artylerii fortecznej. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Fortecznej Nr 2[1].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 26 marca 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora Korpusu Sądowego, w grupie oficerów byłej armii gen. Hallera[2].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Sądzie Załogi Toruń, a jego oddziałem macierzystym był wówczas Oddział VI Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 8. lokatą w korpusie oficerów sądowych[4]. W latach 1923-1926 był kierownikiem Wojskowego Sądu Rejonowego Toruń[5][6][7]. 3 maja 1926 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów sądowych[8]. 22 listopada 1926 roku Prezydent RP mianował go podprokuratorem przy wojskowych sądach okręgowych, a minister spraw wojskowych przeniósł z dniem 1 grudnia tego roku do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VIII w Grudziądzu na stanowisko podprokuratora[9][10][11]. 16 grudnia 1929 roku został przeniesiony do Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr V w Krakowie na stanowisko prokuratora[12]. 2 grudnia 1930 roku Prezydent Rzeczypospolitej Ignacy Mościcki nadał mu stopień pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 3. lokatą w korpusie oficerów sądowych. Jednocześnie zezwolił mu na nałożenie oznak nowego stopnia przed 1 stycznia 1931 roku[13]. 7 stycznia 1931 roku Prezydent RP mianował go sędzią Najwyższego Sądu Wojskowego, a minister spraw wojskowych przeniósł z Prokuratury przy Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr V w Krakowie do Najwyższego Sądu Wojskowego w Warszawie na stanowisko sędziego[14][15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1337, 1368.
  2. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 2 kwietnia 1921 roku, s. 584.
  3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 412, 833.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 302.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1088, 1090.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 983, 985.
  7. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 8 z 6 lutego 1926 roku, s. 7.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 125.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 52 z 7 grudnia 1926 roku, s. 425, 431.
  10. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 692.
  11. Organa 1928 ↓, s. 76.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 393.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 327.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 2, 21.
  15. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 307, 877.
  16. M.P. z 1928 r. nr 65, poz. 88 „za zasługi na polu sądownictwa wojskowego”.
  17. a b c Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 1368.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]