Michaił Rabinowicz
 generał major
| |
| Data i miejsce urodzenia |
7 października 1901 |
|---|---|
| Data śmierci |
27 grudnia 1977 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1954 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna domowa w Rosji, |
| Późniejsza praca | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Michaił Władimirowicz Rabinowicz (ros. Михаил Владимирович Рабинович, biał. Міхаіл Уладзіміравіч Рабіновіч[a], Michaił Uładzimirawicz Rabinowicz; ur. 24 września?/7 października 1901 w Brześciu, zm. 27 grudnia 1977) – radziecki wojskowy, generał major.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 7 października (24 września st.st.) 1901 roku w Brześciu, w Imperium Rosyjskim. W 1928 roku ukończył kursy „Wystrieł”, w 1931 roku – kursy broni pancernej. W 1942 roku uzyskał stopień wojskowy generała majora wojsk pancernych. Od 1919 roku służył w szeregach Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej w Rosji na frontach Południowo-Zachodnim, Południowym i Zachodnim. W latach 1939–1940 uczestniczył w wojnie fińsko-radzieckiej. Po wybuchu wojny niemiecko-radzieckiej w 1941 roku walczył na frontach: Karelskim, Północno-Zachodnim i 2. Białoruskim jako dowódca wojsk pancernych i zmechanizowanych armii, a następnie frontu. Od 1944 roku pracował w aparacie centralnym Ludowego Komisariatu Obrony ZSRR. W latach 1946–1954 służył w wojsku[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Міхаіл Уладзімеравіч Рабіновіч (czyt. Michaił Uładzimierawicz Rabinowicz).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encykłapiedyja... s. 26.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- pod red. H. Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 1: Puzieli – Usaja. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2001, s. 592. ISBN 985-11-0214-8. (biał.).