Mieczysław Dębski
| Data i miejsce urodzenia |
10 października 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
16 grudnia 1950 |
| Narodowość |
polska |
| Stanowisko |
dyrektor departamentu |
| Pracodawca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Mieczysław Dębski (ur. 10 października 1881 w Warszawie, zm. 16 grudnia 1950 w Brwinowie) – polski inżynier rolnictwa, urzędnik.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 10 października 1881 w Warszawie, w rodzinie Mieczysława (1840–1916) i Pauliny z Rykowskich (1858–1923)[1][2]. W styczniu 1900, będąc uczniem gimnazjum, został uwięziony w X pawilonie Cytadeli Warszawskiej za organizowanie tajnych kółek uczniowskich i przemyt nielegalnej literatury. W 1904 ukończył Państwowy Instytut Rolniczy w Gembloux (Belgia), następnie wyższe kursy administracji przy Uniwersytecie Warszawskim. W 1904 współorganizator i członek zarządu Polskiego Związku Ludowego (PZL), redaktor tajnego „Głosu Gromadzkiego”. W latach 1905–1906 czynny w akcji rewolucyjnej, importował broń dla bojówek PPS i PZL. Po upadku rewolucji pracował w majątku Rycice, w pow. przasnyskim, następnie wyjechał do Brazylii, prowadził intersy leśne w północnej Rosji, administrował Ordynacją Opiniogórską. Po wybuchu I wojny światowej przewodniczył sekcji żywnościowej Komitetu Obywatelskiego m. st. Warszawy. Podczas okupacji niemieckiej był dyrektorem towarzystwa „Zakup” w Warszawie. Uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. W 1919 został szefem sekcji gospodarczej Zarządu Cywilnego Ziem Wschodnich. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej 1920 wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego, gdzie służył jako kanonier 201 p.a.p.
W okresie II Rzeczypospolitej pracował w kontroli państwowej. Od 1921 był urzędnikiem do zleceń przy prezesie Najwyższej Izby Kontroli, następniee naczelnikiem wydziału, a od 1925 sprawował stanowisko dyrektora Departamentu I NIK[3], zajmującego się kontrolą ministerstw: Skarbu, Poczt i Telegrafów, Rolnictwa i Reform Rolniczych, a także Monopolu Państwowego i Mennicy Państwowej. W 1927 przewodniczył Komisji do Walki z Nadużyciami przy Prezesie Rady Ministrów. Pracował społecznie w „Strzelcu”, od 1934 był prezesem okręgu stołecznego LOPP[1].
Powstał Pamiętnik Mieczysława Dębskiego z czasu pracy w latach 20. i 30.[4][5][6]
Od 3 czerwca 1906 był mężem Jadwigi z Drewnowskich (1882–1962)[2].
Zmarł 16 grudnia 1950 w Brwinowie[2]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 178-1-4,5)[7].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1938)[8]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami (9 listopada 1932)[9]
- Krzyż Walecznych[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 57. [dostęp 2021-07-12].
- ↑ a b c Mieczysław Dębski z Dembska h. Prawdzic [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-07-12].
- ↑ Księga adresowa miasta Krakowa i województwa krakowskiego 1932. Kraków: 1932, s. 3.
- ↑ Spis treści Nr 1/2002. Najwyższa Izba Kontroli. [dostęp 2015-08-27].
- ↑ Spis treści Rok 2001. Najwyższa Izba Kontroli. [dostęp 2015-08-27].
- ↑ Monika Gruszeczka: Dzieje krakowskiej delegatury NIK. Najwyższa Izba Kontroli. s. 2 (168). [dostęp 2015-08-27].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JULJANNA KLICKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-07-12].
- ↑ Odznaczenia P. Prezydenta za zasługi na polu organizacji obrony przeciwlotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 185 z 18 sierpnia 1938.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe)
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości z Mieczami
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Pochowani na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
- Polscy inżynierowie rolnictwa
- Urzędnicy Najwyższej Izby Kontroli (II Rzeczpospolita)
- Urodzeni w 1881
- Więźniowie Cytadeli Warszawskiej (Królestwo Kongresowe)
- Zmarli w 1950