Mieczysław Dobrzyński
 pułkownik lekarz
| |
| Data urodzenia |
19 lub 20 listopada 1875 |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Mieczysław Dobrzyński (ur. 19 lub 20 listopada 1875, zm. 3 lipca 1935) – pułkownik lekarz Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 19[1][2] lub 20 listopada 1875[3]. Został lekarzem, uzyskał stopień doktora[2].
Podczas I wojny światowej pełnił funkcję naczelnego lekarza etapów I Korpusu Polskiego w Rosji w Bobrujsku[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień pułkownika lekarza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5]. Pełnił stanowiska szefa Sanitarnego Rejonu Warszawskiego, szefa Sanitarnego Garnizonu Warszawskiego, szefa Aprowizacji Sanitarnej Wojska Polskiego[4]. Jako oficer nadetatowy 1 batalionu sanitarnego w 1923 był kierownikiem Rejonu Sanitarnego Baranowicze[6]. Od 1924 był emerytowanym pułkownikiem zamieszkującym w Warszawie[1][3]. W 1934 jako oficer przeniesiony w stan spoczynku był przydzielony do kadry zapasowej 1 Szpitala Okręgowego w Warszawie[7].
W pracy cywilnej był lekarzem ambulatorium Szpitala Przemienienia Pańskiego w Warszawie oraz Ubezpieczalni Społecznej[4]. Zamieszkiwał przy ul. ks. Skorupki 7 w Warszawie[4]. Był żonaty[4].
Zmarł 3 lipca 1935 w wieku 59 lat[4]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie 5 lipca 1935 (kwatera 18A-7-1/2)[4][8].
Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Walecznych – dwukrotnie[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1407.
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 740.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 883.
- ↑ a b c d e f g h Mieczysław Dobrzyński. Nekrolog. „Kurier Warszawski”. Nr 180, s. 7, 4 lipca 1935.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1197.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1123, 1184.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 740.
- ↑ Lista pochowanych. Mieczysław Dobrzyński. um.warszawa.pl. [dostęp 2018-07-08].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.