Moshe Frumin
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
rzeźbiarz |
| Strona internetowa | |
Moshe Frumin (hebr. משה פרומין) (ur. 1940 w Równem) – izraelski rzeźbiarz i fotograf pochodzenia polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Izraela i Judyty, jego ojciec był pośrednikiem podatkowym oraz jednym z założycieli polskiej filii organizacji Gordonia. Po zajęciu miasta przez ZSRR rozwiązano organizacje żydowskie. W 1941 w związku z zagrożeniem ataku Niemiec Izrael Frumin postanowił ewakuować swoich bliskich na wschód. Dotarli do Uzbekistanu, bez stałego miejsca pobytu. W 1944 jego ojciec zachował i pozostał na jednym z postojów, był to ostatni raz, kiedy Moshe go widział. Po śmierci dziadka i ucieczce wuja zostali ograbieni przez stangreta, zmusiło ich to do zamieszkania w kołchozie Mojen koło Kutaisi. Matka początkowo zbierała bawełnę, a następnie została asystentką zarządcy rolnego. Po zakończeniu wojny powrócił z matką i babką do Równego, ale ponieważ miasto znalazło się w granicach ZSRR wyjechali do Polski. Następnie przez Czechosłowację, Niemcy i Austrię, tam przebywali w obozie dla dipisów w Ebensee, a następnie w Givat Avoda koło Salzburga. Po sześciu próbach dostali się do Włoch dzięki organizacji Bricha[1]. Początkowo przebywali w obozie przejściowym w Mediolanie, a następnie wyjechali do Bari. Następnie zostali przetransportowani na Sycylię skąd wyruszyli do mandatu Palestyny, ale ich statek został zawrócony w Hajfie i skierowany na Cypr. W 1948 po ogłoszeniu niepodległości Izraela zamieszkali w obozie przejściowym koło Pardes Channa-Karkur, a następnie pod Akką[2]. Ukończył nauczycielskie Kolegium Rzemiosła w Tel Awiwie, a następnie studiował na Wydziale Sztuki i Edukacji na Uniwersytecie w Hajfie. Pracował jako wykładowca, równocześnie był rzeźbiarzem[3]. Częstym motywem twórczości Moshe Frumina jest pieta, wyobrażenie matki i dziecka. Ponadto tworzy cykle związane z dawnymi instrumentami muzycznymi, używa kamienia, rzeźbi też w drewnie i pleksi. Cześć jego prac jest prezentowana na stałej wystawie w Tefen[4].