Moskobija
32°42′22″N 35°18′01″E/32,706111 35,300278 Moskobija | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Architekt |
Gottlieb Schumacher |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1904 |
| Ukończenie budowy |
1907 |
Położenie na mapie Izraela  | |
| 32°42′22″N 35°18′01″E/32,706111 35,300278
| |
Moskobija (hebr. מוסקוביה; arab. المسكوبية) – dawny hostel zlokalizowany na Starym Mieście Nazaretu, na północy Izraela.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W drugiej połowie XIX wieku miasto Nazaret zaczęło nabierać coraz większego znaczenia dla Cerkwi prawosławnej, która od 1769 roku miała w mieście swoją Cerkiew Archanioła Gabriela. Do miasta napływało coraz więcej pielgrzymów, dla obsługi których potrzebne były odpowiednie budynki socjalne. Z tego powodu pod koniec XIX wieku zakupiono działkę położoną w pobliżu Źródła Marii w północnej części miasta. W 1904 roku rozpoczęto budowę kompleksu budynków, których projekt opracował architekt Gottlieb Schumacher. Budowę ukończono w 1907 roku i nazwano na cześć księcia Sergiusza Aleksandrowicza Romanowa, zamordowanego w 1905 roku w Moskwie. Jednak mieszkańcy miasta od samego początku budynek nazywali Moskobija, co wyraźnie nawiązywało do nazwy Moskwa. Kompleks budynków był wykorzystywany jako hostel dla około 1 tys. rosyjskich pielgrzymów i obejmował on jadalnię, szpital, aptekę oraz szkołę z internatem. Po wybuchu w 1914 roku I wojny światowej, a jeszcze bardziej po wybuchu w 1917 roku Rewolucji październikowej, do Palestyny zaczął napływać strumień uciekinierów z Rosji. Za zgodą władz Brytyjskiego Mandatu Palestyny urządzono tutaj ośrodek przyjmujący uciekinierów i udzielający im pomocy. Stopniowo liczba rosyjskich emigrantów malała, a tym samym malało znaczenie budynków Moskobija. W latach 60. XX wieku władze Izraela odkupiły budynki od ZSRR, płacąc za nie dostawami pomarańczy. Następnie budynek był wykorzystywany przez urzędy państwowe, policję, sąd (do 1999 r.) i pocztę[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Moskobija składa się z kilku dwukondygnacyjnych kamiennych budynków otaczających dziedziniec wewnętrzny. Na dziedziniec prowadzą dwie bramy: piesza i samochodowa[1].