Mu’awija II – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2009-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Mu’awija II

kalif
Okres	od 683 do 684
Dane biograficzne
Dynastia	Umajjadzi
Data urodzenia	661
Data śmierci	684

Ojciec	Jazid I

Mu’awija ibn Jazid (ur. 661, zm. 684) – kalif kalifatu damasceńskiego w latach 683-684.

Był synem kalifa Jazida I z dynastii Umajjadów. Władzę objął w młodym wieku, był chorowity i nie miał większych zdolności politycznych. W czasie jego rządów doszło do wzrostu potęgi antykalifa Abd Allaha Ibn az-Zubajra, który korzystając z zamętu w państwie Umajjadów podporządkował sobie: południową Arabię, Egipt, Irak i wkroczył z wojskami do Syrii.

Mu'awija II uważany był za zwolennika kadarytyzmu w islamie. Prawdopodobnie przyczyną jego nagłej śmierci było otrucie.

Kalifowie

Kalifowie prawowierni	Abu Bakr (632–634) Umar ibn al-Chattab (634–644) Usman ibn Affan (644–656) Ali ibn Abi Talib (656–661)
Z dynastii Umajjadów (Damaszek)	Mu’awija I (661–680) Jazid I (680–683) Mu’awija II (683–684) Marwan I (684–685) Abd al-Malik (685–705) Al-Walid I (705–715) Sulajman Ibn Abd al-Malik (715–717) Umar II (717–720) Jazid II (720–724) Hiszam ibn Abd al-Malik (724–743) Al-Walid ibn Jazid (743–744) Jazid III (744) Ibrahim (744) Marwan II (744–750)
Z dynastii Abbasydów (Bagdad)	As-Saffah (750–754) Al-Mansur (754–775) Al-Mahdi (775–785) Al-Hadi (785–786) Harun ar-Raszid (786–809) Al-Amin (809–813) Al-Ma'mun (813–833) Al-Mutasim (833–842) Al-Wasik (842–847) Al-Mutawakkil (847–861) Al-Muntasir (861–862) Al-Musta'in (862–866) Al-Mu'tazz (866–869) Al-Muhtadi (869–870) Al-Mu'tamid (870–892) Al-Mu'tadid (892–902) Al-Muktafi (902–908) Al-Muktadir (908–932) Al-Kahir (932–934) Ar-Radi (934–940) Al-Muttaki (940–944) Al-Mustakfi (944–946) Al-Muti (946–974) At-Ta'i (974–991) Al-Kadir (991–1031) Al-Ka'im (1031–1075) Al-Muktadi (1075–1094) Al-Mustazhir (1094–1118) Al-Mustarszid (1118–1135) Ar-Raszid (1135–1136) Al-Muktafi (1136–1160) Al-Mustandżid (1160–1170) Al-Mustazi (1170–1180) An-Nasir (1180–1225) Az-Zahir (1225–1226) Al-Mustansir (1226–1242) Al-Must'asim (1242–1258)

Kontrola autorytatywna (osoba):