Mykoła Hlibowycki
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| poseł do austriackiej Rady Państwa kadencja XI | |
| Okres |
od 17 czerwca 1907 |
| Przynależność polityczna | |
Mykoła Hlibowycki (ukr. Микола Глібовицький) (ur. 9 grudnia 1876 w Czeremchowie, zm. 18 listopada 1918 w Słobódce Leśnej) – prawnik i polityk starorusiński, poseł do austriackiej Rady Państwa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie duchownego gr.-kat. Pawła, proboszcza w Czeremchowie, w pow. kołomyjskim[1]. Ukończył niemiecką szkołę ludową w Czerniowcach na Bukowinie oraz gimnazjum w Kołomyi. Następnie w latach 1894-1898 studiował prawo na uniwersytecie w Wiedniu. Doktorat z prawa otrzymał tamże w 1900. Od 1900 pracował jako prawnik w Kołomyi. W 1903 odbył praktykę w sądzie obwodowym w Wiedniu i powiatowym w Kołomyi. Od 1904 prowadził kancelarię adwokacką w Złoczowie[1].
Politycznie związany ze Starorusinami, był zwolennikiem koncepcji moskalofiskich. Od 1900 współtworzył Russką Partię Ludową[2]. Na początku XX wieku wraz z czeskim politykiem Karelem Kramářem i Słoweńcem Ivanem Hribarem współtworzył ideologię neosłowiańską[3]. Był także współorganizatorem w 1908 i 1909 Kongresów Słowiańskich w Pradze. Był autorem licznych broszur a także artykułów propagujących idee moskalofilskie[2].
Poseł do austriackiej Rady Państwa XI kadencji (17 czerwca 1907 -30 marca 1911) wybranym z okręgu wyborczego nr 63 (Złoczów – Busk – Kamionka Strumiłowa – Olesko – Przemyślany)[4]. W parlamencie należał jako hospitant najpierw do klubu czeskich agrariuszy zaś od listopada 1907 do starorusińskiego Russko-narodnego klubu[1].
Po wybuchu I wojny światowej był prześladowany przez władze austro-węgierskie. W sierpniu 1914 został aresztowany pod zarzutem sprzyjania Rosji[5], a następnie osadzony w twierdzy Terezin, gdzie przebywał do początku 1918.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Parlament Österreich Republik, Kurzbiografie Hlibowizki (Hlibovickyj), Mykola Dr. iur. – Parlamentarier 1848-1918 online
- ↑ a b Енциклопедія Сучасної України – Глібовицький, Микола Павлович – online
- ↑ Енциклопедія українознавства. Словникова частина (ЕУ-II). Париж, Нью-Йорк, 1955, Т. 1, c. 389.
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 428.
- ↑ Jerzy Z. Pająk, Od autonomii do niepodległości. Kształtowanie się postaw politycznych i narodowych społeczeństwa Galicji w warunkach Wielkiej Wojny 1914–1918, Kielce 2012, s. 267