Nematus olfaciens
| Nematus olfaciens | |||
| Benson, 1953 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Nematus (Kontuniemiana) | ||
| Gatunek |
Nematus olfaciens | ||
| Synonimy | |||
| |||
Nematus olfaciens – gatunek błonkówki z rodziny pilarzowatych i podrodziny Nematinae.
Gatunek ten opisany został w 1953 roku przez Roberta B. Bensona[1]. Wcześniej nie był odróżniany od brzęczaka porzeczkowego[2].
Dorosłe osiągają 5–6,5 mm długości ciała. Ich głowa, tułów i nasada odwłoka są głównie czarne, a reszta odwłoka jest żółtawopomarańczowa. Czułki są w całości czarniawe, a odnóża żółte. Skrzydła mają brązowawe żyłki[2]. Samice mają nadustek na przedzie wycięty co najmniej do połowy długości. Ich pokładełko jest niemal tak długie jak dwa nasadowe człony tylnych stóp razem wzięte, a jego piłkowanie jest uproszczone i pozbawione wystających zębów brzegowych. Osłonka pokładełka w widoku grzbietowym jest szeroko wyokrąglona z tyłu, a w bocznym z tyłu zaokrąglona i bez ostrego zgięcia u wierzchołka[3].
Larwa jest zielona z częściowo żółtymi: pierwszym segmentem tułowia i dwoma ostatnimi segmentami odwłoka. Czarne jest delikatne upstrzenie zielonej głowy oraz drobne, zaopatrzone w szczecinkę wzgórki na wierzchu ciała (tzw. pinakule). Część pinakul łączy się ze sobą formując większe plamy. Odwłok wyposażony jest w siedem par posuwek. W pełni wyrośnięta larwa mierzy do 20 mm długości[2].
Larwy są foliofagami[2]. Do ich roślin żywicielskich należą: porzeczka zwyczajna, porzeczka czarna oraz agrest[4]. W przypadku porzeczki czarnej notowane są jako poważne szkodniki. Dorosłe pierwszego pokolenia pojawiają się pod koniec kwietnia i w maju, a larwy tego pokolenia spotyka się w maju i czerwcu. Przepoczwarczają się w glebie. Dorosłe drugiego pokolenia pojawiają się od końca czerwca, a larwy tego pokolenia spotyka się w lipcu i sierpniu. Czasem występuje jeszcze trzecie pokolenie w ciągu roku. Zimują przedpoczwarki ostatniego pokolenia[2].
Gatunek prawdopodobnie szeroko rozprzestrzeniony w Europie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ R.B. Benson. A new British Nematus (Hym., Tenthredinidae) attacking Black-Currant. „The Entomologist's Monthly Magazine, Fourth Series”. 89 (14), s. 60-63, 1953.
- ↑ a b c d e f David V. Alford: Pests of Fruit Crops: A Colour Handbook, Second Edition. Wyd. II. CRC Press, s. 396-397.
- ↑ Robert B. Benson: Handbooks for the identification of British Insects Vol. IV Part 2c. Hymenoptera. Symphyta. The Royal Entomological Society of London, 1958.
- ↑ Stephan M. Blank, Eckhard K. Groll, Andrew D. Liston, Marko Prous, Andreas Taeger: Nematus (Kontuniemiana) olfaciens Hartig, 1837. [w:] ECatSym: Electronic World Catalog of Symphyta Program version 4.0 beta, data version 39 (18.12.2012) [on-line]. Digital Entomological Information, Müncheberg. [dostęp 2018-11-24].