Neogale
| Neogale | |||
| J.E. Gray, 1864[1] | |||
.jpeg) Przedstawiciel rodzaju – wizon amerykański (N. vison) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Neogale | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
nie podany | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Neogale – rodzaj ssaka z podrodziny łasic (Mustelinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w stanie naturalnym w Ameryce[5][6].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 20,3–43 cm, długość ogona 7,6–21 cm; masa ciała 80–1805 g[5][7].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 1864 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym rewizji taksonomicznej łasicowatych ze zbiorów Muzeum Brytyjskiego opublikowanym na łamach Proceedings of the Zoological Society of London[1]. Gray wymienił trzy gatunki – Mustela brasiliensis Sevastianoff, 1813 (synonim Mustela frenata H. Lichtenstein, 1831), Mustela aureoventris[a] J.E. Gray, 1864 i Mustela xanthogenys[a] J.E. Gray, 1843 – nie wyznaczając gatunku typowego[1][8]
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Neogale: gr. νεος neos ‘nowy’; rodzaj Gale J.A. Wagner, 1841 (łasica)[9].
- Grammogale: gr. γραμμη grammē ‘linia na piśmie, kreska’, od γραφω graphō ‘pisać’[10]; γαλεη galeē lub γαλη galē ‘łasica’[11]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Putorius africanus Desmarest, 1818.
- Cabreragale: Ángel Cabrera y Latorre (1879–1960), hiszpańsko-argentyński zoolog i paleontolog; γαλεη galeē lub γαλη galē ‘łasica’[3]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mustela felipei Izor & de la Torre, 1978.
- Neovison: gr. νεος neos ‘nowy’; rodzaj Vison J.E. Gray, 1843[4]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Mustela vison Schreber, 1776.
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Analizy filogenetyczne wykazały na silną odrębność amerykańskiego kladu i że gatunki z tego kladu powinny być umieszczone w odrębnym rodzaju[6][8]. W takim ujęciu do ponownie wskrzeszonego rodzaju Neogale należą następujące współczesne[b] gatunki[13][7][14][8][6][15]:
- Neogale vison (von Schreber, 1776) – wizon amerykański
- Neogale macrodon (Prentis, 1903) – wizon morski – gatunek wymarły
- Neogale frenata (H. Lichtenstein, 1831) – łasica długoogonowa
- Neogale felipei (Izor & de la Torre, 1978) – łasica kolumbijska
- Neogale africana (Desmarest, 1818) – łasica tropikalna
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c J.E. Gray. Revision of the genera and species of Mustelidae contained in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 114, 1864. (ang.).
- ↑ A. Cabrera. Notas sobre carnívoros sudamericanos. „Notas del Museo de La Plata”. 5 (29), s. 15, 1933. (hiszp.).
- ↑ a b Baryshnikov i Abramov 1997 ↓, s. 1409.
- ↑ a b Baryshnikov i Abramov 1997 ↓, s. 1408.
- ↑ a b S. Larivière & A.P. Jennings: Family Mustelidae (Weasels and relatives). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 649, 650, 651, 655. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
- ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 687–688. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ a b c B.D. Patterson, H.E. Ramírez Chaves, J.F. Vilela, A.E.R. Soares & F. Grewe. On the nomenclature of the American clade of weasels (Carnivora: Mustelidae). „Journal of Animal Diversity”. 3 (2), s. 1–8, 2021. DOI: 10.29252/JAD.2021.3.2.1. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 453, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 113.
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 107.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Taxonomic overview. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-03]. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-21]. (ang.).
- ↑ Appendix 1: Extinct species. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 710. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 159–161. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).
- Г.Ф. Барішников & А.В. Абрамов. Строение бакулюма (os penis) у куниевьіx, Mustelidae (Mammalia, Carnivora) сооббщение 1. „Эooлoгический Журнал”. 76 (12), s. 1408, 1997. (ros.).