Niżni Ciężki Przechód
 Widok od południowej strony | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
ok. 1910 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty |
Ciężki Kopiniak, skraj wsch. Grań Ciężkiej Turni |
Niżni Ciężki Przechód (niem. Unterer Verborgener Durchgang, słow. Nižný český priechod, węg. Alsó-Csehtavi-átjáró[1], ok. 1910 m) – przełączka w bocznej, wschodniej grani Niżnich Rysów w Tatrach Słowackich. Znajduje się w górnej części południowo-wschodniej grani Ciężkiej Turni pomiędzy Ciężkim Kopiniakiem i najniższą częścią tej grani[2].
Jest to częściowo piarżysty, częściowo porośnięty kosodrzewiną, prawie poziomy odcinek grani. W ścianach opadających na Ciężki Taras znajduje się poziomy i trawiasty taras ciągnący się przez ścianę Ciężkiego Kopiniaka. Od dołu porastają go płaty kosodrzewiny. Na wschodnią stronę opadają z Niżniego Ciężkiego Przechodu prawie pionowe ściany, w których na północ ciągnie się trawiasta, wąska półka, po około 60 m dochodząca do dna Ciężkiego Koryta[2].
Władysław Cywiński zaleca przejście przez Niżni Ciężki Przechód jako jeden z dwóch najłatwiejszych sposobów osiągnięcia Ciężkiego Koryta i przejście nim i Spadowym Przechodem na wierzchołek Ciężkiej Turni. Zalecane przez Witolda Henryka Paryskiego w przewodniku wspinaczkowym przejście przez Wyżni Ciężki Przechód uważa za nieporozumienie. Z przejścia tego na południe, na Ciężki Taras, opada prosty żleb o szerokości około 20 m i różnicy wysokości 130 m. Prawe (patrząc od dołu) ograniczenie żlebu tworzą lite ściany Ciężkiej Baszty, lewe, również lite skały filara Ciężkiej Turni. Śnieg zalega w żlebie zazwyczaj do połowy lipca, gdy stopnieje, żleb jest bardzo kruchy. Z tego powodu jest dużo łatwiejszy do przejścia zimą, niż latem. Prowadzi nim droga wspinaczkowa ze Zmarzłego Kotła przez Wyżni Ciężki Przechód i Ciężkie Koryto. Po raz pierwszy żlebem przeszedł Zbigniew Korosadowicz 22 grudnia 1931 r. Pierwsze przejście letnie: Róża Drojecka, Tadeusz Orłowski i Jerzy Panek 31 lipca 1938 r. Określili przejście żlebem jako nieco trudne. Jednak Władysław Cywiński idąc nim 28 sierpnia 1999 r., i kilka godzin później idący tym żlebem Edward Lichota określili trudność na III w skali tatrzańskiej, podobnie zespół Z. Kiszela i G. Sowy, który schodząc nim musiał stosować sztywną asekurację. Przewodnik wspinaczkowy W.H. Paryskiego być może korzystał z opisu pierwszych jego zdobywców[2].
Autorem nazwy Niżniego Ciężkiego Przechodu jest Władysław Cywiński. Zalecane przez niego przejście ze Zmarzłego Kotła przez ten przechód i dalej Ciężkim Korytem i Spadowym Przechodem na szczyt Ciężkiej Turni jest łatwe – miejscami I w skali tatrzańskiej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2020-02-21] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Rysy. Przewodnik szczegółowy, tom 9, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2001, ISBN 83-7104-027-X