Nils Åberg

Nils Åberg (ur. 24 lipca 1888 w Norrköping, zm. 28 lutego 1957 w Uppsali) – szwedzki archeolog.

Maturę zdał w 1907 roku w Norrköping, potem rozpoczął studia w Uppsali. Ukończył je w 1912 roku, 3 lata później został docentem historii skandynawskiej i historii porównawczej na uniwersytecie w Uppsali. Jego mentorem był Oscar Montelius^[1]. W 1928 roku związał się z uniwersytetem w Sztokholmie, od 1940 był jego profesorem.

Wypracował autorską metodę badań archeologicznych (tzw. metodę typologiczną). Badał sztukę Skandynawii z okresu wędrówek ludów i wczesnego średniowiecza.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Zur Entstehung der Keramik vom Schönfelder Typus. Gebauer-Schwetschke, Halle/Saale (1916).
Das nordische Kulturgebiet in Mitteleuropa während der jüngeren Steinzeit. Uppsala (1918).
Studien über die Schönfelder Keramik, die schwedische "Bandkeramik" und die jütländische Obergrabkeramik w: Georg Wilke, Archäologie und Indogermanenproblem. Gebauer-Schwetschke, Halle/Saale 1918.
z Gustafem Kossinną, Die Typologie der nordischen Streitäxte. Curt Kabitzsch Verlag, Würzburg 1918.
Bronzezeitliche und früheisenzeitliche Chronologie T. 1-5, Akademie Verlag Stockholm 1930-1935.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Timothy Darvill: The Concise Oxford Dictionary of Archeology. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 2. ISBN 978-0-19-953405-0. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Nota biograficzna (de). steinzeit-pioniere.de.vu. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)].

[1] Timothy Darvill: The Concise Oxford Dictionary of Archeology. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 2. ISBN 978-0-19-953405-0. (ang.).

[1]