Nowa Osada (Wisła)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Nowa Osada
Osiedle Wisły
Ilustracja
Kościół Świętego Pawła od Krzyża
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Powiat

cieszyński

Miasto

Wisła

SIMC

0927458

Tablice rejestracyjne

SCI

Liczba osiedli

7

Plan Nowej Osady
Plan Nowej Osady
Położenie na mapie miasta Wisła
Mapa konturowa miasta Wisła, w centrum znajduje się punkt z opisem „Nowa Osada”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Nowa Osada”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Nowa Osada”
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego
Mapa konturowa powiatu cieszyńskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Nowa Osada”
Ziemia49°37′54″N 18°53′18″E/49,631561 18,888458

Nowa Osada – jednostka pomocnicza gminy miasto Wisła, osiedle nr 6[1], leżące na południowy wschód od centrum miasta, z niewielką zaporą na rzece Wiśle i zalewem. Najwyższa (sztuczna) kaskada w górnym odcinku Wisły.

Od 1955 r. do pierwszych lat 2000. funkcjonował tu znany Dom Turysty PTTK „Nad Zaporą”[2] (obecnie Aries Hotel & Spa Wisła). Działają liczne pensjonaty i ośrodki wypoczynkowe. Na Wróblonkach na ramieniu Czupla Ośrodek Narciarski "Nowa Osada". Nowy kościół katolicki pw. Świętego Pawła od Krzyża.

Infrastruktura turystyczna[edytuj | edytuj kod]

  • szlaki piesze:
szlak turystyczny zielony na przełęcz Kubalonkę 1 godz., z powrotem 45 min.,
szlak turystyczny zielony na Smerekowiec 1:15 godz., z powrotem 1 godz.,
szlak turystyczny żółty na Zielony Kopiec grzbietem Cienkowa 2:45 godz., z powrotem 2 godz.,
szlak turystyczny czarny do Wisły Głębce przez Kozińce – 1 godz., z powrotem 1 godz.,
  • Inne:
    • Izba Pracy Twórczej Jana Kocyana – w starej drewnianej chacie z 1930 r. (przeniesionej z Wisły Czarne)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gmina Miejska Wisła: Statut Miasta Wisła. [w:] www.bip.wisla.pl [on-line]. 2003-07-03, 2003. [dostęp 2010-12-07].
  2. Mirosław J. Barański: Beskid Śląski. Przewodnik. Wyd. II. Pruszków: Oficyna Wydawnicza REWASZ, 2019, s. 221. ISBN 978-83-8122-015-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]