Nachum Bomze
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Dziedzina sztuki |
literatura |
Nachum Bomze, także Nuchim Bomse, Nohem Bomze[a] (ur. 1906 w Sasowie, zm. 1954 w Nowym Jorku) – polski i amerykański poeta żydowskiego pochodzenia, piszący w języku jidysz.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Należał do grupy artystów skupionych wokół czasopisma „Cusztajer”[1]. Debiutował w roku 1929. Na początku lat trzydziestych zaprzyjaźnił się ze Stanisławem Vincenzem, który wprowadził go w swoje środowisko i ułatwił nawiązanie znajomości z wieloma literatami i publicystami. Doprowadził również do opublikowania wyboru przekładów wierszy Bomzego w czasopiśmie „Droga”. Bomze z kolei wprowadzał Vincenza w kręgi poetów i krytyków piszących w jidysz – Vincenz poznał dzięki niemu m.in. Icyka Mangera i Rachelę Auerbach.
Z rodzinnego Sasowa Bomze przeniósł się na krótko do Lwowa, a następnie do Warszawy, gdzie mieszkał i pracował do 1939 roku. Na początku wojny znalazł się we Lwowie. W 1941 roku trafił na kilka miesięcy do Armii Czerwonej. Następnie znalazł się w Uzbekistanie. W roku 1946 z Taszkentu przez Moskwę wrócił do rodzinnego miasta, stamtąd zaś przyjechał do Łodzi. W 1947 roku wyjechał z Polski – przez Sztokholm do Francji, a następnie do Stanów Zjednoczonych. Zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie zmarł w roku 1954 na atak serca.
Zbiory wierszy[edytuj | edytuj kod]
- In di teg fun der woch (Lwów, 1929)
- Borwese trit (Warszawa, 1936)
- A gast in farnacht (Warszawa, 1939)
- Ibergang (Lwów, 1941)
- A chasene in herbst (Nowy Jork, 1949)
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Forma Nachum Bomze występuje w Polskim Słowniku Judaistycznym oraz w katalogu Biblioteki Narodowej. W Encyklopedii PWN wybrano formę Nohem Bomze, natomiast w poświęconym poecie tekście St. Vincenza oraz w opublikowanym w 1955 roku w paryskiej „Kulturze” przekładzie wiersza opracowanym przez Miłosza – Nuchim Bomse. Ta ostatnia forma pojawia się również przy przedrukach wiersza w zbiorze przekładów Miłosza Mowa wiązana oraz w Tematach żydowskich Vincenza.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gazda 2000 ↓, s. 669.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Irena Bracławska: Bomze Nachum. [w:] Polski Słownik Judaistyczny [on-line]. [dostęp 2015-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-02)].
- Grzegorz Gazda: Słownik europejskich kierunków i grup literackich XX wieku. Warszawa: PWN, 2000.
- Stanisław Vincenz: Poeta srebrnych kwiatów. W: Stanisław Vincenz: Tematy żydowskie. Gdańsk: 1993.
- Irena Vincenz: Postscriptum. W: Stanisław Vincenz: Tematy żydowskie. Gdańsk: 1993.