Ołeksandr Popow
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1960 |
|---|---|
| Przewodniczący Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej | |
| Okres |
od 16 listopada 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
_Signature_2013.png)
| |
| Odznaczenia | |
    
| |
Ołeksandr Pawłowycz Popow (ukr. Олекса́ндр Па́влович Попо́в; ur. 22 listopada 1960 w Krzywym Rogu) – ukraiński polityk. Oficer radzieckich i ukraińskich służb specjalnych[1]. W latach 1994–2007 mer Komsomolska. Deputowany do Rady Najwyższej Ukrainy VI kadencji. W 2007 r. i ponownie w 2010 r. minister mieszkalnictwa i usług komunalnych Ukrainy. W latach 2010–2013 przewodniczący Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1982 r. ukończył studia na Tiumeńskim Instytucie Inżynierii Lądowej. W latach 1982–1984 odbywał służbę w Armii Radzieckiej. Od 1987 r. był pracownikiem Komitet Bezpieczeństwa Państwowego Ukraińskiej SRR. Ukończył wyższą kijowską szkołę KGB[2]. Służył w jednostkach ochrony gospodarki narodowej[2][3]. Po powstaniu niezależnego państwa ukraińskiego przeszedł do pracy w Służbie Bezpieczeństwa Ukrainy. Ze służby w SBU odszedł w 1993 r. Posiada stopień podpułkownika rezerwy[4].
Od 1994 r. do 2007 r. był merem Komsomolska. Od 1 marca do 12 maja 2007 r. był wiceministrem budownictwa, architektury i mieszkalnictwa Ukrainy[5]. Następnie objął funkcję ministra mieszkalnictwa i usług komunalnych, którą pełnił do 18 grudnia 2007 r.[6]. W latach 2007–2010 z ramienia Partii Regionów sprawował mandat deputowanego do Rady Najwyższej Ukrainy[7].
Od 11 marca do 17 czerwca 2010 r. ponownie pełnił urząd ministra mieszkalnictwa i usług komunalnych[8]. W latach 2010–2013 był przewodniczącym Kijowskiej Miejskiej Administracji Państwowej.
W wyborach parlamentarnych w 2019 r. jako niezależny kandydat bez powodzenia ubiegał się o mandat deputowanego do Rady Najwyższej Ukrainy[9].
W wyborach samorządowych w 2020 r. wystartował jako kandydat na urząd mera Kijowa z poparciem Opozycyjnej Platformy – Za Życie[10][11]. Zajął drugie miejsce, przegrywając z ubiegającym się o reelekcję Witalijem Kliczką, uzyskując 68 757 głosów (9,51% poparcia)[12]. Zasiadł natomiast w kijowskiej radzie miejskiej[13].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy (2012 r.)[14]
- Order „Za zasługi” I klasy (2011 r.)[15]
- Order „Za zasługi” II klasy (2006 r.)[16]
- Order „Za zasługi” III klasy (2001 r.)[17]
- Medal jubileuszowy „70 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Order Świętego Księcia Włodzimierza Równego Apostołom (2011 r.)[18]
Majątek[edytuj | edytuj kod]
Według swojego oświadczenia majątkowego z 2012 r., posiadał: dwa mieszkania, samochód osobowy marki Lexus ES, konto bankowe na sumę 168 tys. hrywien oraz papiery wartościowe na sumę 5,4 tys. hrywien[19].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Попов гордится работой в КГБ [online], LB.ua [dostęp 2021-04-14].
- ↑ a b Попов Олександр [online], The Page [dostęp 2021-04-14] (ukr.).
- ↑ Попов Олександр Павлович — вся правда Біографія, Балотування, Фракції, Декларація [online], www.chesno.org [dostęp 2021-04-14].
- ↑ Головні факти про можливого кандидата на посаду мера Києва Олександра Попова [online], nv.ua [dostęp 2021-04-14] (ukr.).
- ↑ Постанова Кабінету Міністрів України від 1 березня 2007 року № 365 «Про призначення Попова О.П. заступником Міністра будівництва, архітектури та житлово-комунального господарства України» [online], zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-30].
- ↑ «Про призначення Попова О.П. на посаду Міністра з питань житлово-комунального господарства України» [online], zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-30].
- ↑ «Про дострокове припинення повноважень народного депутата України Попова О.П.» [online], zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-30].
- ↑ «Про звільнення Попова О.П. з посади Міністра з питань житлово-комунального господарства України» [online], zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-30].
- ↑ Електоральна пам'ять [online], ukr.vote [dostęp 2020-10-30] (ukr.).
- ↑ Кандидатами в мери Києва зареєстрували двох колишніх голів КМДА [online], Українська правда [dostęp 2020-10-30] (ukr.).
- ↑ Rada appoints next elections to local self-govt bodies for Oct 25 [online], Interfax-Ukraine [dostęp 2020-10-30] (ang.).
- ↑ Vitali Klitschko wins in first round of Kyiv mayor election [online], www.ukrinform.net [dostęp 2020-11-06] (ang.).
- ↑ Депутатська фракція «ОПОЗИЦІЙНА ПЛАТФОРМА — ЗА ЖИТТЯ» [online], KYIV CITY COUNCIL [dostęp 2021-06-24] (ukr.).
- ↑ УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 435/2012 - Офiцiйне представництво Президента України [online], web.archive.org, 15 października 2012 [dostęp 2020-10-29] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-15].
- ↑ Указ Президента України № 845/2011 від 23 серпня 2011 року «Про відзначення державними нагородами України з нагоди 20-ї річниці незалежності України» [online], zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-29].
- ↑ Указ Президента України № 1040/2006 від 6 грудня 2006 року «Про відзначення державними нагородами України» [online], zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-29].
- ↑ Указ Президента України № 1192/2001 від 6 грудня 2001 року «Про відзначення державними нагородами України» [online], zakon.rada.gov.ua [dostęp 2020-10-29].
- ↑ Блаженнейший митрополит Киевский Владимир в праздник Крещения Господня освятил воды Днепра [online], Патриархия.ru [dostęp 2021-07-23] (ros.).
- ↑ Глава КГГА Попов за прошлый год заработал 217,161 тыс грн - декларация [online], Интерфакс-Украина [dostęp 2021-07-23] (ros.).
- Deputowani Rady Najwyższej Ukrainy
- Funkcjonariusze KGB
- Ukraińscy ministrowie
- Ukraińscy politycy
- Ukraińscy parlamentarzyści
- Politycy Partii Regionów
- Politycy Opozycyjnej Platformy – Za Życie
- Odznaczeni Orderem Księcia Jarosława Mądrego
- Odznaczeni Orderem „Za zasługi” (Ukraina)
- Odznaczeni Medalem Jubileuszowym „70 Lat Sił Zbrojnych ZSRR”
- Ludzie urodzeni w Krzywym Rogu
- Urodzeni w 1960