Obraz Matki Bożej Pocieszenia w Krypnie
| Miejsca kultu | |
|---|---|
| Sanktuarium | |
| Początek kultu |
XVI |
| Czas powstania wizerunku |
XV—XVI wiek |
| Patronka |
Pocieszycielka Rodzin |
| Data wspomnienia | |
| Autor |
nieznany |
| Technika wykonania |
tempera |
| Rozmiar |
79x115 cm |
| Koronowany |
8 września 1985 |
Obraz Matki Bożej Pocieszenia w Krypnie — obraz Matki Bożej umieszczony w Sanktuarium Matki Bożej Pocieszenia w Krypnie Kościelnym w województwie podlaskim.
Historia obrazu[edytuj | edytuj kod]
Obraz prawdopodobnie został zamówiony przez Jana Zamoyskiego lub też pochodzi z rezydencji króla Zygmunta Augusta w Knyszynie.
Według legendy obraz został znaleziony w „krypie”, czyli w poidle dla koni, i w tym miejscu wybudowano kościół. Kroniki stare podają natomiast, że starosta knyszyński zamówił kopię obrazu Matki Bożej Śnieżnej do kaplicy w swojej rezydencji, by Maryja wsparła nawrócenie jego żony kalwinki z rodziny Radziwiłłów. Kroniki podają, że obraz był w kościele w Krypnie w 1731 i był czczony od niepamiętnych czasów.
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
Obraz został namalowany temperą na kredowym gruncie na desce lipowej o rozmiarach 79 x 115 cm przez nieznanego artystę. Wizerunek przedstawia Maryję trzymającą w lewej ręce Dzieciątko. Zwrócona jest ku patrzącym na obraz. Dzieciątko na obrazie prawą dłoń wznosi w geście błogosławieństwa, w lewej zaś trzyma zamkniętą księgę. Głowy postaci otacza dwanaście gwiazd. Obraz znajduje się w ozdobnych ramach.
Koronacja obrazu[edytuj | edytuj kod]
Koronacja obrazu miała miejsce 8 września 1985 i przewodniczył jej prymas Polski kard. Józef Glemp z udziałem kard. Henryka Gulbinowicza oraz administratora apostolskiego Edwarda Kisiela. W uroczystości brali udział przedstawiciele Kościoła prawosławnego.
Kult obrazu[edytuj | edytuj kod]
Odpusty na Matkę Bożą Siewną określane są jako starodawne. Wierni składają wota z wosku, z którego później robi się świece. Praktykowana jest również tzw. obchód, wokół kościoła a następnie samego obrazu. Obraz nawiedzany jest przez rodziny oraz nowożeńców stąd też Sanktuarium posiada tytuł "Pocieszycielka Rodzin".
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ks. Ryszard Ukleja SDB: Sanktuaria i miejsca kultu Matki Bożej Pocieszenia. Warszawa: Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "Adam", 2007, s. 47-58, seria: Miejsca święte w Polsce łaskami i cudami słynące. ISBN 978-83-7232-720-8.