Palazzo Correa
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Ukończenie budowy |
1689 |
| Zniszczono |
1942 (bombardowanie lotnicze) |
| Pierwszy właściciel |
Antonio Correa de Sousa Montenegro |
Położenie na mapie Malty  | |
Położenie na mapie Morza Śródziemnego  | |
| 35,89951°N 14,51290°E/35,899510 14,512900 | |
Palazzo Correa, znany też jako Casa Correa[1], Correa de Sousa Palace lub Palazzo Hompesch – XVII-wieczny pałac w Valletcie na Malcie, stojący kiedyś przy Old Bakery Street na skrzyżowaniu z Old Theatre Street. Budynek manierystyczny według projektu maltańskiego architekta Carlo Gimacha, był pierwszy w tym stylu w Valletcie i przez to bardzo nietypowy w owym czasie[2]. Zniszczony bombardowaniem w czasie II wojny światowej, nigdy nie odbudowany.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Zbudowany w roku 1689 przez Fra Antonio Correa de Sousa Montenegro, jako rezydencja. W roku 1732 sprzedany Manoel Foundation, w latach 1787–1798 wynajmowany Wielkiemu Mistrzowi Ferdinandowi von Hompesch. W latach 1802–1803, podczas pokoju w Amiens, pałac gościł francuskiego ministra na Malcie, generała Vial[3].
Od roku 1821 pałac był rezydencją Johna Hookhama Frere i jego żony Elizabeth Jemima, wdowy po hrabim Erroll[1]. Gospodarze pałacu opiekowali się osieroconą dziewczynką o imieniu Statyra Livedestro, którą Frere uratował w Grecji[4].
Pod koniec XIX wieku pałac był główną rezydencją markiza Emmanuele Scicluny, prezydenta La Borsa (Maltańskiej Izby Handlu, Przedsiębiorczości i Przemysłu)[5].
Budynek pałacu został zniszczony podczas niemieckiego bombardowania lotniczego w roku 1942, podczas II wojny światowej. Na jego miejscu zbudowano St Albert the Great College[6].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Był to imponujący budynek zbudowany na trzech poziomach, z półpiętrem między parterem a pierwszym piętrem. Jak zwykle w tym okresie, parter wynajmowano na sklepy, stajnie i inne usługi. Architektura pałacu zapowiadała bardziej florystyczne i zdobione style XVIII-wiecznej Valletty. Pominięto narożne pilastry, a dwa nakładające się na siebie style architektoniczne, dorycki i joński, ukazane były być może po raz pierwszy na elewacji prywatnego budynku mieszkalnego na Malcie. Dekoracja elewacji, zwłaszcza części centralnej, która zajmowała wysokość dwóch pięter, była cechą wyprzedzającą swoje czasy[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Historic garden in total disrepair. [w:] The Malta Independent [on-line]. 2013-06-16. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-06)]. (ang.).
- ↑ a b Michael Ellul "Carlo Gimach (1651-1730) - Architect and Poet", s. 20-2.
- ↑ Victor F. Denaro. Houses in Kingsway and Old Bakery Street, Valletta. „Melita Historica”. 2 (4), s. 213, 1959. (ang.).
- ↑ Paul Cassar "Hookham Frere in Malta, s. 50.
- ↑ Frederica Agius: The Dragonara Palace. A Historic Perspective. Dragonara Gaming Limited, 2014, s. 41–43. ISBN 978-99957-0-718-7.
- ↑ John Manduca: Achievement, tragedy and failure. [w:] Times of Malta [on-line]. 2008-11-04. [dostęp 2017-03-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-29)]. (ang.).
- † Zburzone / Rozebrane / Ruiny