Passiflora jamesonii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Passiflora jamesonii
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

męczennicowate

Rodzaj

męczennica

Gatunek

Passiflora jamesonii

Nazwa systematyczna
Passiflora jamesonii (Mast.) Bailey
Rhodora 18: 156 1916[3]
Synonimy
  • Tacsonia jamesonii Mast.[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Passiflora jamesonii (Mast.) Bailey – gatunek rośliny z rodziny męczennicowatych (Passifloraceae Juss. ex Kunth in Humb.). Występuje endemicznie w Andach w Ekwadorze[4].

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Rośnie endemicznie w Andach w Ekwadorze w prowincjach Chimborazo, Cotopaxi, Cotopaxi, Napo oraz Pichincha[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Pnącze lub liany[4].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie głównie w niższym lasach andyjskich z przewagą rodzaju Polylepis, w wyższym lasach andyjskich oraz krzewiastej formacji roślinnej, zwanej paramo. Występuje na wysokości 2500–3750 m n.p.m. Gatunek jest znany z pięciu subpopulacji[a]. Zasięg występowania gatunku jest dosyć szeroki[4]. Najlepiej rośnie na glebach wilgotnych[5].

Zmienność[edytuj | edytuj kod]

Istnieje komercyjny kultywar P. jamesonii 'Coral Seas' – roślina szybkorosnaca, kwiaty mają różową barwę z małymi fioletowymi smugami[6], dorasta do 6–9 m wysokości[7].

Ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii VU – gatunków narażonych na wyginięcie. Tylko jedna subpopulacja znajduje się na obszarze chronionym. Subpopulacji jest tylko jedna sieć obszarów chronionych wewnątrz Ekwadoru. Gatunek wydaje się preferować obszary dziewicze, więc pożary są poważnym zagrożeniem[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
  3. Passiflora jamesonii (Mast.) Bailey. The Plant List. [dostęp 2014-11-10]. (ang.).
  4. a b c d e f g P. Jørgensen, N. Pitman, Passiflora jamesonii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-11-10] (ang.).
  5. Mildred E. Mathias: Flowering Plants in the Landscape. University of California Press, 1985, s. 116. ISBN 978-0-520-05414-1. (ang.).
  6. Coral Seas Passion Flower. Monrovia. [dostęp 2014-11-10]. (ang.).
  7. PlantFiles: Pink Passionflower Vine, Passion Flower, Passion Vine, Passionvine Passiflora jamesonii 'Coral Seas'. Dave's Garden. [dostęp 2014-11-10]. (ang.).