Paszkowszczyzna (powiat bielski)
Na mapach: 
52°40′46″N 23°16′14″E/52,679444 23,270556
52°40′46″N 23°16′14″E/52,679444 23,270556
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
85 |
| Kod pocztowy |
17-106[4] |
| Tablice rejestracyjne |
BBI |
| SIMC |
0038280[5] |
Położenie na mapie gminy Orla  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa podlaskiego  | |
Położenie na mapie powiatu bielskiego  | |
| 52°40′46″N 23°16′14″E/52,679444 23,270556[1]
| |
Paszkowszczyzna (dodatkowa nazwa w języku białoruskim Пашкоўшчына) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie bielskim, w gminie Orla[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwało 129 osób, wśród których 113 było wyznania prawosławnego, a 16 mojżeszowego. Jednocześnie 113 mieszkańców zadeklarowało białoruską przynależność narodową, a 16 żydowską. Było tu 48 budynków mieszkalnych[7].
Prawosławni mieszkańcy wsi należą do parafii św. Michała Archanioła w Orli, a wierni kościoła rzymskokatolickiego do parafii Najświętszej Opatrzności Bożej w Bielsku Podlaskim[8].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Grodzisko z XI wieku - obiekt położony jest na niewielkim wzniesieniu znajdującym się na skraju podmokłych łąk, związanych z przepływającą w pobliżu rzeczką o nazwie Biała. Założenie obronne grodziska widoczne jest na powierzchni ziemi w postaci dwóch linii wałów oraz dwóch fos. Stosunkowo dobrze zachowane są one w porośniętej lasem, zachodniej części obiektu. Wysokość wałów dochodzi do ponad 2 m. Południowo-wschodnia część grodziska została prawie całkowicie zniszczona i zniwelowana przez orkę. Od wschodniej i północnej strony grodziska, w kierunku rzeki, rozciągała się rozległa wieś, z której w trakcie badań powierzchniowych zebrano nieliczny materiał ceramiczny. Wał wewnętrzny grodziska w Paszkowszczyźnie miał około 4 m szerokości u podstawy. Jego konstrukcja opierała się w głównej mierze na nasypie ziemnym, na którego szczycie ustawiony był drewniany płot. Duża ilość przepalonych kamieni znaleziona od wewnętrznej strony wału sugeruje, że był on licowany od wewnątrz. Materiał zabytkowy znaleziony na terenie stanowiska można datować od końca wieku XI do pierwszej połowy XII wieku.Teren grodziska w Paszkowszczyźnie został ponownie zasiedlony pod koniec XVI w. i w XVII w.[9]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 98279
- ↑ Wieś Paszkowszczyzna w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2020-12-13], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 906 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 25.
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ Dariusz Krasnodębski, Podlasie na przełomie I i II millenium w świetle wyników najnowszych badań archeologicznych.pdf, „Osadnictwo i architektura ziem polskich w dobie Zjazdu Gnieźnieńskiego” [dostęp 2019-04-16] (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Paszkowszczyzna (1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 434.
- Siedziba gminy: Orla
| Wsie | |
|---|---|
| Kolonie | |
| Kolonie wsi |
|
