Pelham Humfrey

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pelham Humfrey
Data i miejsce urodzenia

1647
Londyn (?)

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

14 lipca 1674
Windsor

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor

Pelham Humfrey, także Humphrey[1] (ur. 1647[1][2] być może w Londynie[1], zm. 14 lipca 1674 w Windsorze[1][2][3]) – angielski kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Należał do pierwszych chłopców przyjętych do reaktywowanego w 1660 roku chóru Chapel Royal, gdzie był uczniem Henry’ego Cooke’a[1][2][3][4]. Między 1664 a 1667 rokiem przebywał we Francji i Włoszech[1]. Podczas nieobecności w kraju otrzymał stanowisko lutnisty (1666), a po powrocie członka (1667) Chapel Royal[1]. W 1670 roku został członkiem londyńskiej Corporation of Music[1], a w 1672 roku jako następca Henry’ego Cooke’a objął stanowisko kierownika chóru chłopięcego Chapel Royal[1][2][4]. Poślubił także córkę Cooke’a, Katherine[3]. Do jego podopiecznych należał najprawdopodobniej Henry Purcell[1][2]. Został pochowany w Opactwie Westminsterskim[1][3].

Dorobek kompozytorski Humfreya obejmuje 20 anthemów, 1 service, 5 religijnych i 24 świeckie pieśni, 3 ody i 2 masques do Burzy Szekspira[3]. W jego twórczości widoczny jest wpływ wzorców włoskich i francuskich[3], w swoich anthemach rozwinął styl koncertujący, wprowadzając nieregularne melodie i schromatyzowaną harmonikę[1][4]. Partie wokalne traktował sylabicznie i deklamacyjnie, kontrastował wokalne odcinki brzmieniowe z odcinkami chóralnymi oraz partie smyczkowe z partiami tutti[1]. Ekspresję tekstu słownego podkreślał za pomocą akcentuacji muzycznych oraz poprzez chromatyczną harmonikę i rytmikę[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 321. ISBN 83-224-0453-0.
  2. a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1640. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c d e f Joseph P. Swain: Historical Dictionary of Baroque Music. Lanham: Scarecrow Press, 2013, s. 145–146. ISBN 978-0-8108-7824-2.
  4. a b c Melvin P. Unger: Historical Dictionary of Choral Music. Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 212. ISBN 978-0-8108-5751-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]