Pine Mountain Jump
| Punkt konstrukcyjny K119 | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Data otwarcia |
1938 |
| Rozmiar skoczni (HS) |
133 m |
| Igelit |
brak |
| Rekord |
144 m |
| (2020-02-16) | |
| Najdłuższy skok |
148 m |
| (2009-02-15) | |
| Kluby |
Kiwanis Ski Club |
Położenie na mapie Michigan  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
| 45°50′07″N 88°05′19″W/45,835372 -88,088497 | |
Pine Mountain Jump – kompleks skoczni narciarskich na wzniesieniu Pine Mountain (462 m n.p.m.) w amerykańskiej miejscowości Iron Mountain (Upper Peninsula w Michigan), w skład którego wchodzi skocznia duża K119 oraz trzy małe obiekty: K38, K25 i K10.
Pierwsza sztuczna skocznia narciarska w Iron Mountain została wybudowana w 1929 r. na Hemlock Street. W 1933 r. zbudowano pierwszą żelazną skocznię narciarską w Crystal Lake, zwaną Devils' Hill, którą zainaugurowano 5 stycznia 1934. W tym samym czasie założono klub narciarski Kiwanis. W 1937 r. rozpoczęto budowę skoczni narciarskiej na Pine Mountain, a w 1938 r. ukończono konstrukcję najazdu o wysokości 156 stóp i prace nad zeskokiem. Na początku 1939 r. odbyły się na niej pierwsze zawody, a ich zwycięzcą został Bob Rocker z Duluth Ski Club, który pobił wówczas rekord Stanów Zjednoczonych skokiem na odległość 256 stóp (78 m).
Skocznia na Pine Mountain była kilkukrotnie przebudowywana. W 1948 r. powiększono zeskok. W 1977 r. pożar spalił jej szczyt. Podczas odbudowy dodano wówczas nowe bramki startowe, co uczyniło obiekt znacznie wyższym. Obecnie ma on jedną z najwyższych wież spośród wszystkich skoczni i bardzo duże nachylenie zeskoku. Kolejne rozbudowy obiektu nastąpiły w 1995 r. oraz 2005 r., a od 1996 r. jego rekordzistą był Japończyk Masahiko Harada, który podczas konkursu Pucharu Świata uzyskał 140 metrów. Ostatnia gruntowana przebudowa rozpoczęła się w 2017 r. Obecnie skocznia regularnie gości zawody Pucharu Kontynentalnego. Ostatnie zawody przed przebudową obiektu rozegrano 15 i 16 lutego 2020, w obu zwycięstwo odniósł Austriak Clemens Aigner[1][2]. 13 i 14 lutego 2021 zmagania odwołano z powodu zagrożenia epidemicznego[3].
W połowie 2020 r. rozpoczęła się przebudowa skoczni (począwszy od remontu rozbiegu od lata do grudnia 2020 r.)[4]. Stare drewniane deski zostały zastąpione przez ich stalowe odpowiedniki, dodatkowo zainstalowano nowoczesny rozbieg ceramiczny. Zmiany nastąpiły także na zeskoku i wieży skoczni (powstało ogrzewane pomieszczenie dla skoczków). W czerwcu 2021 r. zmodernizowany obiekt przeszedł inspekcję FIS[5]. Po renowacji możliwe będzie rozgrywanie na nim konkursów Pucharu Świata (z zaplanowanych na sezon 2022/23[6] organizatorzy jednak zrezygnowali ze względu na niedokończenie infrastruktury towarzyszącej[7]). Pierwsze zawody na zmodernizowanym obiekcie odbyły się w dniach 5-6 lutego 2022, w ramach Pucharu Kontynentalnego edycji 2021/22[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PK – Clemens Aigner wygrywa w Iron Mountain. berkutschi.com. [dostęp 2022-01-31]. (ang.).
- ↑ PK – Clemens Aigner ponownie najlepszy w Iron Mountain. berkutschi.com. [dostęp 2022-01-31]. (ang.).
- ↑ Skoki narciarskie. PK w Iron Mountain odwołany. skijumping.pl. [dostęp 2021-01-08]. (pol.).
- ↑ Postęp prac w Iron Mountain. skijumping.pl. [dostęp 2020-06-05]. (pol.).
- ↑ Iron Mountain. Skisprungschanzen-Archiv » skisprungschanzen.com. [dostęp 2022-01-31]. (niem.).
- ↑ Skoki w kwietniu! Wstępny terminarz na sezon 2022/23. sport.tvp.pl, 2021-09-28. [dostęp 2022-01-31]. (pol.).
- ↑ Zastępstwo za Iron Mountain - Puchar Świata powróci do Lake Placid!. skijumping.pl. [dostęp 2022-09-22]. (pol.).
- ↑ Skoki narciarskie. Trzy konkursy PK w Iron Mountain: "FIS zwróciła się do nas z prośbą". skijumping.pl. [dostęp 2022-01-31]. (pol.).
Link zewnętrzny[edytuj | edytuj kod]
- Iron Mountain. skisprungschanzen.com. [dostęp 2020-02-10].