Piotr Kapczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Piotr Jacek Kapczyński (ur. 24 października 1953 w Poznaniu) – polski przedsiębiorca i ekonomista, działacz opozycji w okresie PRL.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył w 1979 studia w zakresie ekonomii handlu zagranicznego w Szkole Głównej Planowania i Statystyki. Pracował następnie przez rok w przedsiębiorstwie okrętowym w Pruszczu Gdańskim.

Od 1977 zaangażowany w działalność organizacji opozycyjnych. Współpracował z Biurem Interwencyjnym Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”, należał do Studenckiego Komitetu Solidarności, kolportował materiały Wolnych Związków Zawodowych. W okresie sierpnia 1980 zajmował się drukiem ulotek oraz organizacją zaopatrzenia drukarni strajkowej. Pełnił też funkcję tłumacza w rozmowach z zagranicznymi korespondentami. Był etatowym pracownikiem pierwszej „Solidarności”. Założył niezależne wydawnictwo Alternatywa[1].

Po wprowadzeniu stanu wojennego z paromiesięczną przerwą pozostawał w ukryciu do października 1984. Był współzałożycielem i redaktorem opozycyjnego „Przeglądu Politycznego”. W październiku 1985 został tymczasowo aresztowany za prowadzoną działalność, zwolniono go we wrześniu 1986 na mocy amnestii. Pracował później w Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych „Gdańsk”.

W latach 90. zajął się prowadzeniem własnej działalności gospodarczej. Należał do Kongresu Liberalno-Demokratycznego (w 1991 kandydował z jego listy do Sejmu I kadencji). Od 1995 do 2007 zasiadał we władzach Fundacji Liberałów.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 2006 odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[2]. W 2015 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kapczyński, Piotr. wyborcza.pl, 30 listopada 2006. [dostęp 2022-09-11].
  2. M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
  3. M.P. z 2016 r. poz. 31

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]