Plac Komuny Paryskiej w Łodzi
| Centrum | |
 Budynek Urzędu Miasta Łodzi, widok od strony pl. Komuny Paryskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
Położenie na mapie Łodzi  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
| 51,764920°N 19,460502°E/51,764920 19,460502 | |
Plac Komuny Paryskiej – plac w Łodzi położony w centrum Łodzi, przy południowo-zachodnim narożniku ulic Juliana Tuwima i Henryka Sienkiewicza[1], w dzielnicy Śródmieście; nazwa od 1951 roku[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Działka, na której zbudowano północną część placu (parking), przez większość XIX stulecia była własnością Zgromadzenia Majstrów Tkackich. Ciągnęła się ona od ul. Piotrkowskiej i przez dłuższy czas pozostawała niezabudowana. Urządzano tu bowiem przeróżne zabawy i ślizgawki. W latach 50. XIX wieku powstała na południowo-wschodnim narożniku obecnego skrzyżowania druga świątynia katolicka w Łodzi i pierwsza murowana – kościół Podwyższenia Świętego Krzyża. W następnym dziesięcioleciu planowano na placu Majstrów Tkackich budowę gmachu mającej być utworzonej pierwszej uczelni wyższej w mieście – Instytutu Politechnicznego, który jednak nie został zrealizowany. Również w tym czasie rozważano o wytyczeniu w tym miejscu obszernego placu. Pomysł powrócił w dwudziestoleciu międzywojennym. Ostatecznie plac powstał na gruntach przejętych przez miasto za długi od zbankrutowanej rodziny fabrykanckiej – Heinzlów, a jego południową pierzeję wyznaczono wzdłuż nowo wytyczonej, krótkiej ulicy, której w tym czasie nadano nazwę Nowo-Świętokrzyska. Początkowo plac był bezimienny, więc nazywano go po prostu placem przy ulicy Świętokrzyskiej. Przy tej ulicy w II poł. lat 30 XX w. stanęły trzy modernistyczne kamienice i okazała willa, z których ostatnia (pod nr 4) została ostatecznie otynkowana dopiero w latach 70. XX wieku.
Plac w aktualnej postaci został ukształtowany na początku lat 50. XX w., kiedy to na dawnym placu niemieckiego klubu sportowego "Union-Touring" powstał parking i stacja benzynowa (część północna obecnego). Na drugiej części, południowej, wolnego terenu powstał skwer. Wszystkie te działania związane były z uporządkowaniem i przemianowaniem tego obszaru w centrum miasta (w tym czasie ok. 50 m. od geograficznego środka Łodzi na skrzyżowaniu ul. Piotrkowskiej i J. Tuwima) na plac Komuny Paryskiej. Tym samym nazwa jego obecnej południowej pierzei a podówczas ulicy Świętokrzyskiej przestała istnieć[1]. Działania te były również związane z kształtowaniem się w tym rejonie centrum decyzyjnego władz Łodzi, które obrało sobie za siedzibę pałac łódzkich fabrykantów Heinzlów przy ul. Piotrkowskiej 104, a znajdujące się na jego zapleczu budynki pofabryczne przebudowano na biura, z Salą Posiedzeń ówczesnej Miejskiej Rady Narodowej. Plac w tym układzie znalazł się na tyłach tego zespołu.
W kwietniu 2014 r. radni PiS zaproponowali przemianowanie placu na „pl. Prez. Lecha Kaczyńskiego” i ustawienie na jego południowo-zachodnim fragmencie pomnika Lecha Kaczyńskiego. Inicjatywa spotkała się ze zdecydowanym protestem większości łodzian[3] oraz stała się też impulsem do działań happeningowych, m.in. naklejono na przedwcześnie ustawioną tablicę z proponowaną nazwą Placu napisu „Plac Boba Marleya” w tym samym kolorze i stylu czcionki[4]. Ostatecznie do zmiany tej nie doszło.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Plac Komuny Paryskiej. topografie.pl. [dostęp 2015-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-02)].
- ↑ Jaka to dzielnica?. jakatodzielnica.pl. [dostęp 2015-08-12].
- ↑ Będzie pomnik Lecha Kaczyńskiego w Łodzi? Radni decydują. naszemiasto.pl, 2014-06-04. [dostęp 2016-07-04].
- ↑ Skwer Boba Marleya w Łodzi na skwerze Lecha Kaczyńskiego. naszemiasto.pl. [dostęp 2016-07-04].