Plecturocebus
| Plecturocebus | |||
| Byrne, Rylands, Carneiro, Lynch Alfaro, Bertuol, M.N.F. Silva, Messias, Groves, Mittermeier, Farias, Hrbek, Schneider, Sampaio & Boubli, 2016[1] | |||
.jpg) Przedstawiciel rodzaju – titi brunatny (P. brunneus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Plecturocebus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Plecturocebus moloch Hoffmannsegg, 1807 | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Plecturocebus – rodzaj ssaka z podrodziny titi (Callicebinae) w obrębie rodziny sakowatych (Pitheciidae).
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w zachodniej, środkowej i wschodniej Ameryce Południowej[3][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 27–43,4 cm, długość ogona 36–55 cm; masa ciała 700–1400 g[4][5].
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj zdefiniował w 2016 roku międzynarodowych zoologów na łamach Frontiers in Zoology[1]. Na gatunek typowy autorzy wyznaczyli (oznaczeni oryginalne) titi czerwonego (P. moloch).
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
Plecturocebus (Plectorocebus): gr. πλεκτος plektos „pleciony, kręcony”, od πλεκω plekō „pleść”; ουρα oura „ogon”; κηβος kēbos „długoogoniasta małpa”[1].
Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]
Takson wyodrębniony na podstawie danych molekularnych z Callicebus[1]. Do rodzaju należą następujące gatunki[6][5][3][7]:
- Plecturocebus donacophilus (d’Orbigny, 1836) – titi białouchy
- Plecturocebus pallescens (O. Thomas, 1907) – titi białopłaszczowy
- Plecturocebus oenanthe (O. Thomas, 1924) – titi moczarowy
- Plecturocebus olallae (Lönnberg, 1939) – titi samotny
- Plecturocebus modestus (Lönnberg, 1939) – titi skromny
- Plecturocebus urubambensis (Vermeer & Tello-Alvarado, 2015)
- Plecturocebus vieirai (Gualda-Barros, Nascimento & Amaral, 2012) – titi siworęki
- Plecturocebus moloch (Hoffmannsegg, 1807) – titi czerwony
- Plecturocebus grovesi Boubli, Byrne, M.N.F. Silva, Silva-Júnior, Araújo, Bertuol, J. Gongalves, de Melo, Rylands, Mittermeier, F.E. Silva, Nash, Canale, Alencar, R.V. Rossi, Carneiro, Sampaio, Farias, Schneider & Hrbek, 2019
- Plecturocebus bernhardi (M.G.M. van Roosmalen, van Roosmalen & Mittermeier, 2002) – titi książęcy
- Plecturocebus miltoni (Dalponte, F.E. Silva & J.S. Silva, 2016)
- Plecturocebus parecis Gusmão, Messias, Cameiro, Schneider, Alencar, Calouro, Dalponte, Mattos, Ferrari, Buss, Azevedo, E.M. Santos, Nash, Ryland & Barnett, 2019
- Plecturocebus cinerascens (Spix, 1823) – titi popielaty
- Plecturocebus hoffmannsi (O. Thomas, 1908) – titi leśny
- Plecturocebus baptista (Lönnberg, 1939) – titi amazoński
- Plecturocebus cupreus (Spix, 1823) – titi miedziany
- Plecturocebus discolor (I. Geoffroy Saint-Hilaire & Deville, 1848) – titi białoogonowy
- Plecturocebus ornatus (J.E. Gray, 1866) – titi ozdobny
- Plecturocebus coquetensis (Defler, Bueno & J. García, 2010) – titi rudobrody
- Plecturocebus brunneus (J.A. Wagner, 1842) – titi brunatny
- Plecturocebus aureipalatii (R.B. Wallace, Gómez, A. Felton & A.M. Felton, 2006) – titi złotogłowy
- Plecturocebus toppini (O. Thomas, 1914)
- Plecturocebus caligatus (J.A. Wagner, 1842) – titi kasztanowobrzuchy
- Plecturocebus stephennashi M.G.M. van Roosmalen, T. van Roosmalen & Mittermeier, 2002 – titi tajemniczy
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Plecturocebus Byrne, Rylands, Carneiro, Lynch Alfaro, Bertuol, da Silva, Messias, Groves, Mittermeier, Farias, Hrbek, Schneider, Sampaio & Boubli, 2016
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d H. Byrne, A.B. Rylands, J.C. Carneiro, J.W.L. Alfaro, F. Bertuol, M.N.F. da Silva, M. Messias, C.P. Groves, R.A. Mittermeier, I. Farias, T. Hrbek, H. Schneider, I. Sampaio & J.P. Boubli. Phylogenetic relationships of the New World titi monkeys (Callicebus): first appraisal of taxonomy based on molecular evidence. „Frontiers in Zoology”. 13:10, s. 13, 2016. DOI: 10.1186/s12983-016-0142-4. PMID: 26937245. PMCID: PMC4774130. (ang.).
- ↑ P. Teta. The usage of subgenera in mammalian taxonomy. „Mammalia”. 83 (3), s. 210, 2019. DOI: 10.1515/mammalia-2018-0059. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 196–202. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b S.F. Ferrari, L.M. Veiga, L.P. Pinto, L.K. Marsh, R.A. Mittermeier & A.B. Rylands: Family Pitheciidae (Titis, Sakis and Uacaris). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 459–463, 467–468. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 127–131. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-13]. (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 40–41. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).