Porębnik
 Porębnik w Długopolu-Zdroju około 500 metrów przed ujściem do Nysy Kłodzkiej. Po prawej widoczny potok Ponik | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| rzeka górska | |
| Długość | ok. 5,3 km |
| Spadek |
45,5‰ |
| Powierzchnia zlewni |
10 km² |
| Źródło | |
| Miejsce | północne zbocze wzniesienia Dębosz |
| Wysokość |
620 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
| Ujście | |
| Recypient | Nysa Kłodzka |
| Miejsce | |
| Wysokość |
ok. 380 m n.p.m. |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie gminy Bystrzyca Kłodzka  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego  | |
Porębnik lub Poręba – potok górski w południowo-zachodniej Polsce w woj. dolnośląskim w Sudetach Środkowych, w Górach Bystrzyckich.
Górski potok, o długości około 5,3 km, lewy dopływ Nysy Kłodzkiej[1], jest ciekiem III rzędu[2] należącym do dorzecza Odry, zlewiska Morza Bałtyckiego.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Źródło potoku położone jest na wysokości ok. 620 m n.p.m., poniżej Przełęczy nad Porębą, na południowych obrzeżach miejscowości Poręba na północnym stoku wzniesienia Dębosz[3]. W części źródliskowej potok spływa bezleśnym zboczem w kierunku północno-wschodnim do miejscowości Poręba[3]. Niżej na poziomie około 600 m n.p.m., potok skręca na północny wschód i płynie dobrze wykształconą doliną wśród zabudowań miejscowości Poręba[3]. Opuszczając Porębę potok wpływa do dość płytkiej, wąskiej i zalesionej „Bukowej Doliny” miejscami tworzącej wąwóz o stromych zboczach, z których wychodzą niewielkie skałki piaskowcowe[3]. Potok płynie głębokim, kamienistym korytem, w otoczeniu bujnej roślinności.
Opuszczając „Bukową Dolinę” potok przyjmuje lewy dopływ Ponik i płynie w kierunku ujścia, gdzie na wysokości ok. 380 m n.p.m. w Długopolu-Zdroju, uchodzi do Nysy Kłodzkiej[3]. Koryto rzeki kamienisto-żwirowe słabo spękane i na ogół nieprzepuszczalne z małymi progami kamiennymi, na których w górnym biegu w kilku miejscach występują niewielkie progi. W większości swojego biegu płynie obok drogi, wśród terenów zabudowanych. Zasadniczy kierunek biegu rzeki jest północno-wschodni. Jest to potok górski odwadniający ze swymi dopływami wschodnią część masywu Jagodnej[4]. Potok w górnym biegu dziki, w środkowym i dolnym biegu częściowo uregulowany. Ze względu na górski charakter i mały stopień uregulowania tworzy liczne meandry. W większości swojego biegu płynie terenem zabudowanym, brzegi w 90% zadrzewione, szerokość koryta do 3,5 m a śr. głębokość 0,20 m, dno kamienisto żwirowe bez roślin. Potok charakteryzuje się dużymi nie wyrównanymi spadkami podłużnymi i zmiennymi wodostanami, znajduje się na nim szereg progów i kamieni redukujących spadek. W potoku z ichtiofauny występuje: pstrąg potokowy i głowacz pręgopłetwy. W niektórych opracowaniach oraz mapach potok nosi nazwę Poręba. W przeszłości potok nosiła nazwę: niem. Buckenthal Graben, Buckenthal Grund.
Dopływy[edytuj | edytuj kod]
- lewe – Ponik oraz kilka bezimiennych strumieni, potoków i cieków sezonowych mających źródła na zboczach przyległych wzniesień[3].
Miejscowości nad potokiem[edytuj | edytuj kod]
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
Dolny bieg potoku w „Bukowej Dolinie” stanowił jedno z atrakcyjniejszych miejsc spacerów kuracjuszy z Długopola Zdroju„”. Miejsce to uchodziło za bardzo malowniczy i romantyczny zakątek„”. Dodatkową atrakcję stanowił stary młyn niem. "Buckelmühle" wzniesiony u wylotu potoku, który później zamieniono na popularną gospodę z pokojami gościnnymi. Dziś "Bukowa Dolina" jak dawniej jest odwiedzana przez turystów jednak już nie w takim stopniu jak przed II wojną światową.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 218, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ 2.5.Hydrografia i hydrologia, Tab. 7, l.p. 22. [dostęp 2016-07-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-10)].
- ↑ a b c d e f g Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 14: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1992, s. 185, 196. ISBN 83-7005-340-8.
- ↑ Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej we Wrocławiu (nadzór wodn. Kłodzko)- mapa
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Waldemar Brygier: Przewodnik turystyczny. Sudety Wschodnie. Warszawa: "Expres Map", 2007. ISBN 978-83-60120-86-6.
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Pod redakcją Marka Staffy. T. 14. Góry Bystrzyckie, Góry Orlickie. Warszawa-Kraków: PTTK „Kraj”, 1992. ISBN 83-7005-095-6.
- Marek Gałowski: Przewodnik turystyczny: Góry Bystrzyckie i Orlickie. Kłodzko: Oficyna Wydawnicza „Brama”, 2007. ISBN 978-83-60549-04-9.
- Stanisław Namysł: Góry Bystrzyckie i Orlickie, mapa turystyczna, skala 1:40 000. Wrocław: Wydawnictwo „Plan”, 2004. ISBN 8388049705