Potamotrygon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Potamotrygon
Samuel Garman, 1877[1]
Ilustracja
Płaszczka plamista (P. motoro)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Gromada

ryby chrzęstnoszkieletowe

Rząd

orleniokształtne

Rodzina

płaszczki słodkowodne

Podrodzina

Potamotrygoninae

Rodzaj

Potamotrygon

Typ nomenklatoryczny

Pastinaca humboldtii Roulin, 1829 (nomen dubium)

Synonimy
Gatunki

38 gatunków (w tym 7 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Potamotrygonrodzaj ryb chrzęstnoszkieletowych z podrodziny Potamotrygoninae w obrębie rodziny płaszczek słodkowodnych (Potamotrygonidae).

Rozmieszczenie geograficzne[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą gatunki występujące w słodkich wodach na obszarze całej Ameryki Południowej[3][4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała do 111 cm; masa ciała (największa opublikowana) 208 kg[4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1877 roku ichtiolog i herpetolog Samuel Garman w artykule poświęconym morfologii miednicy i zewnętrznych narządach płciowych płaszczek, wraz z opisami nowych rodzajów opublikowanym w czasopiśmie Proceedings of the Boston Society of Natural History[1]. Gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) Pastinaca humboldtii (nomen dubium)[5]. Wcześniejsza nazwa – Pastenagus – którą ukuł w 1829 roku francuski przyrodnik François Désiré Roulin nie była używana przez społeczność zoologiczną przez 100 lat i dlatego stanowi nomen oblitum[6].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Pastenagus: fr. pastenague ‘płaszczka’[2].
  • Potamotrygon: gr. ποταμος potamos ‘rzeka’; τρυγων trugōn, τρυγονσς trugonos ‘płaszczka’[7].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[3]:

Opisano również gatunki wymarłe:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b S. Garman. On the pelvis and external sexual organs of selachians, with especial references to the new genera Potamotrygon and Disceus (with descriptions). „Proceedings of the Boston Society of Natural History”. 19, s. 210, 1877. (ang.). 
  2. a b F.D. Roulin. Description d’une pastenaque fluviatile du Meta [Pastenague de Humboldt]. „Bulletin des sciences naturelles et de géologie”. 16 (3), s. 465, 1829. (fr.). 
  3. a b Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard Van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer's Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 2 kwietnia 2024 [dostęp 2024-04-18] (ang.).
  4. a b R. Froese & D. Pauly: Potamotrygon. FishBase (ver. (02/2024)). [dostęp 2024-04-18]. (ang.).
  5. C.H. Eigenmann: Catalogue of the fresh-water fishes of tropical and south temperate America. W: W.B. Scott (red.): Reports of the Princeton University Expeditions to Patagonia, 1896-1899. J. B. Hatcher in charge. Cz. 3: Zoölogy. Bloomington: Indiana University, 1910, s. 378. (ang.).
  6. T.R. Roberts. The first two species of South American freshwater stingrays of the genus Potamotrygon, reported from the Orinoco basin of Colombia by François Roulin in 1829. aqua,. „International Journal of Ichthyology”. 26 (3–4), s. 106, 2021. (ang.). 
  7. Ch. Scharpf: Family Potamotrygonidae Garman 1877 (Neotropical Stingrays). The ETYFish Project. [dostęp 2024-04-18]. (ang.).
  8. D. Szatańska: Ryby: encyklopedia zwierząt. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 1–208. ISBN 978-83-01-15140-9.
  9. Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. agassizii.
  10. Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. canaanorum.
  11. Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. gaudryi.
  12. Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. paranensis.
  13. Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. rajachloeae.
  14. Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. rectangularis.
  15. Pollerspöck i Straube 2023 ↓, s. ucayalensis.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]