Płaszczka plamista
Potamotrygon motoro[1] | |||
(Müller & Henle, 1841)[2] | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
(bez rangi) | płaszczki | ||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
płaszczka plamista | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[10] | |||
brak danych
|
Płaszczka plamista[11], płaszczka rzeczna[11] (Potamotrygon motoro) – gatunek słodkowodnej ryby chrzęstnoszkieletowej występującej w północnej części Ameryki Południowej. Najbardziej popularny gatunek rodzaju Potamotrygon, hodowany w akwariach.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Ciało ryby jest silnie spłaszczone, pokryte szorstkimi wyrostkami. Górna część ciała jest szara, pokryta żółtymi kropkami. Otwór gębowy znajduje się po spodniej stronie ciała. Płaszczka porusza się głównie po dnie. W akwarium dorasta do 50 cm, w naturze znacznie więcej, ponad 80 cm. W połowie ogona ma kolce jadowe (zazwyczaj dwa). Trucizna może być niebezpieczna dla człowieka. Wbicie kolca w rękę człowieka wiąże się z dużym bólem. Należy wówczas zanurzyć rękę w ciepłej wodzie i skonsultować się z lekarzem.
Warunki hodowlane[edytuj | edytuj kod]
Zalecane warunki w akwarium | |
---|---|
Zbiornik | minimum 600–1000 litrów |
Temperatura wody | 24–28 °C |
Twardość wody | 1–10°n |
Skala pH | 6,0–7,0 |
Pokarm | żywy, mrożony i suchy |
Dorasta do stosunkowo dużych rozmiarów. Należy zapewnić możliwie jak największy zbiornik. Dla pary młodych ryb wystarczy akwarium 600 litrów, dla większych ryb należy zapewnić zbiornik minimum 1000 litrów. W akwarium należy pozostawić dużo miejsca do pływania. Jako podłoże wskazane jest zastosowanie piachu. Doskonale czuje w akwarium biotopowym. Należy zapewnić obfitą dietę, szczególnie z udziałem pokarmów mrożonych. W związku z obecnością kolca jadowego, podczas prac porządkowych należy zachować szczególną ostrożność.
Dymorfizm płciowy i rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Samica ma płetwy brzuszne u nasady ogona, a u samca zostały przekształcone w narządy płciowe. Do rozmnażania w akwariach dochodzi rzadko, jednak jest to możliwe. Ciąża trwa około 100 dni. Samica rodzi od 1 do 10 sztuk młodych o średnicy ok. 7 cm.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Potamotrygon motoro, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b J.P. Müller & F.G.J. Henle: Systematische Beschreibung der Plagiostomen. Berlin: Veit, 1841, s. 197. (niem.).
- ↑ R. Schomburgk: Fishes of British Guiana. W: W. Jardine (red.): The Naturalist’s library. Cz. 2. London: H.G. Bohn, 1843, s. 182, ryc. 21. (ang.).
- ↑ J. Müller & F. H. Troschel: Fische. W: R. Schomburgk (red.): Reisen in Britisch-Guiana in den Jahren 1840–44. Im Auftrage Sr. Majestät des Königs von Preussen ausgeführt. Cz. 3. Leipzig: J. J. Weber, 1848, s. 642. (niem.).
- ↑ F.L.N. de C. de Laporte: Animaux nouveaux ou rares recueillis pendant l’expedition dans les parties centrales de L’Amerique du Sud, de Rio de Janeiro a Lima, et de Lima au Para. T. 7: Zoologie. Cz. 1. Paris: Chez P. Bertrand,, 1855, s. 102, ryc. 48 (rys. 2). (fr.).
- ↑ S. Garman. The Plagiostomia (sharks, skates, and rays). „Memoirs of the Museum of Comparative Zoology”. 36, s. 417, ryc. 31 (rys. 3–4), 55 (rys. 6), 1913. (ang.).
- ↑ M.N. Castex. Breves noticias del genero Potamotrygon en la cuenca del Rio Paraguay y Hallazgo de una nueva especie: el Potamotrygon alba. W: El género Potamotrygon en el Paraná medio. „Anales del Museo Provincial de Ciencias Naturales „Florentino Ameghino”, Sante Fe, Zoología”. 2 (1), s. 55, 1963. (hiszp.).
- ↑ M.N. Castex, I. Maciel & G. Martínez Achenbach. Acerca de la raya fluvial Potamotrygon labradori. „Neotropica”. 9 (30), s. 117, rys. 1, 1963. (hiszp.).
- ↑ M.N. Castex. Una nueva especie de raya fluvial: Potamotrygon pauckei. Notas distintivas. „oletín de la Academia Nacional de Ciencias”. 43 (2–4), s. 291, 1963. (ang.).
- ↑ M. Drioli , G. Chiaramonte , Potamotrygon motoro, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2020, wersja 2020-2 [dostęp 2020-09-11] (ang.).
- ↑ a b Ryby : encyklopedia zwierząt. Henryk Garbarczyk, Małgorzata Garbarczyk i Leszek Myszkowski (tłum.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN : Dorota Szatańska, 2007. ISBN 978-83-01-15140-9.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Paweł Pomian. Płaszczka plamista. „fauna&flora”. 158, s. 17, marzec 2012.
- Paweł i Joanna M. Zarzyńscy: Płaszczki słodkowodne. Wydawnictwo AMBRA, 2006. ISBN 83-717602-8-6.
- Joanna i Paweł Zarzyńscy. Płaszczki słodkowodne w akwarium. „Zeszyty akwarystyczne”. 13, 2010.
- Fishbase. [dostęp 2012-06-02]. (ang.).