Powstanie Sulimy
| Czas |
1635 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Wynik |
przegrana kozaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
Powstanie Sulimy (ukr. Повстання Сулими) – powstanie kozackie przeciw Rzeczypospolitej w 1635 pod dowództwem Iwana Sulimy.
Przyczyny powstania[edytuj | edytuj kod]
W 1635 Sejm wydał nowe rozporządzenie ograniczające swobody kozackie, zmniejszające liczbę wojska zaporoskiego i uchwalił budowę twierdzy Kudak, mającej na celu utrzymanie w karbach Kozaków[1].
Przebieg[edytuj | edytuj kod]
W nocy z 3 na 4 sierpnia[a] lub 11 na 12 sierpnia 1635[b] powracający z wyprawy łupieżczej nad Morzem Czarnym Iwan Sulima wraz z Kozakami nierejestrowymi zaatakował i zdobył nowo zbudowaną polską twierdzę Kudak. Załoga zaskoczona nocnym atakiem nie zdołała się obronić. Po sześciogodzinnej walce Kozacy zabili całą załogę wraz z dowódcą Jeanem Marionem, a twierdzę zniszczyli[2].
Polska, zajęta koncentracją wojsk przeciwko Szwedom na Pomorzu, wysłała przeciwko buntownikom ekspedycję karną pod dowództwem Stanisława Koniecpolskiego, złożoną z Polaków i Kozaków rejestrowych. W wyniku ekspedycji Sulima z pięcioma najbliższymi pomocnikami został wydany przez starszyznę i zawieziony do Warszawy. Sulima przed straceniem 12 grudnia zmienił wyznanie na rzymskokatolickie i pomimo wstawiennictwa przed sejmem samego króla Władysława IV Wazy został stracony
...od swoich był wydany i zaprowadzony do Warszawy na sejm dwuniedzielny, który się w roku 1636, na początku roku odprawował. Tamże z kilką takichże łotrów ścięty i ćwierciami na pal wbity...
Za to za wstawiennictwem kanclerza wielkiego koronnego Tomasza Zamoyskiego uwolniono Pawła Pawluka[2].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mała Encyklopedia 1970 ↓, s. 111.
- ↑ a b Sokołowski 2012 ↓, s. 111.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Dzięgielewski (1995). Encyklopedia historii Polski: dzieje polityczne. Morex. s. 212. ISBN 978-83-904121-2-2.
- Natalia Jakowenko: Historia Ukrainy od czasów najdawniejszych do końca XVIII wieku Lublin 2000 Wyd. Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, ISBN 83-85854-54-1, Wyd. II rozszerzone: Historia Ukrainy do 1795 roku, Warszawa 2011, Wydawnictwo Naukowe PWN, ISBN 978-83-01-16763-9.
- Władysław Konopczyński: Dzieje Polski nowożytnej, tom I, wyd. I Warszawa 1936, wiele wznowień.
- Leszek Podhorodecki (1978). Stanisław Koniecpolski ok. 1592–1646. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, s. 325.
- Władysław Serczyk: Na dalekiej Ukrainie: Dzieje Kozaczyzny do 1648 roku, Kraków 1984, Wydawnictwo Literackie, ISBN 83-08-01214-0.
- Mała Encyklopedia Wojskowa (K-Q). Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1970.
- August Sokołowski: Dzieje Polski Ilustrowane. Tom V. Wyd. 1. Poznań: Reprint wydano nakładem Oficyny Wydawniczej DRUCK s.c., 2012. ISBN 978-83-87172-68-8.
|
