Pradolina Redy-Łeby
.jpg) Krajobraz Pradoliny Redy-Łeby widziany z Kępy Puckiej | |
| |
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Pradolina Redy-Łeby |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
|
Pradolina Redy-Łeby (kaszb. Pradolëzna Łebë-Redë) (313.46) – mezoregion fizycznogeograficzny w północnej Polsce, najwyraźniejsza[brak potwierdzenia w źródle] na Pobrzeżach Południowobałtyckich pradolina, którą odpływały wody w okresie zanikania na terenie Polski zlodowacenia bałtyckiego. Pradolina ma około 90 km długości i 353 km² powierzchni, przy czym rozszerza się w kierunku zachodnim i południowo-zachodnim od 1,2 km w okolicy Wejherowa do 5,5 km u wylotu na Wybrzeże Słowińskie[1].
Dziś spadek dna doliny skierowany jest w dwóch kierunkach: Reda płynie na wschód do Zatoki Puckiej, Łeba uchodzi w kierunku jeziora Łebsko. Dział wodny pod Strzebielinem leży na wysokości 40 m n.p.m., na stożku napływowym osadzonym przez spływającą z wzniesień pojeziernych Łebę. Dolne części pradolin są zatorfione. Pradolina oddziela Wybrzeże Słowińskie i Pobrzeże Kaszubskie od pojezierzy Bytowskiego i Kaszubskiego[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jerzy Kondracki: Geografia Regionalna Polski. Warszawa: PWN, 2009. ISBN 978-83-01-16022-7.