Przyporniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przyporniak
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Lokalizacja

Tatry

Potok 7 rzędu
Źródło
Współrzędne

49°17′06″N 20°04′03″E/49,285000 20,067500

Ujście
Recypient Filipka
Współrzędne

49°17′42″N 20°04′47″E/49,295000 20,079722

Położenie na mapie powiatu tatrzańskiego
Mapa konturowa powiatu tatrzańskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej na prawo znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Przyporniak – potok, dopływ potoku Filipka (Filipczańskiego Potoku)[1]. Ma swój początek w niewielkiej dolince Jarząbczak na północnych krańcach Tatr Wysokich. Droga Oswalda Balzera przecina tę dolinkę w odległości około 800 m na zachód od Zazadniej[2]. W obrębie Tatr dolinka ma długość 0,8 km i spadek 28,7%. Słabo rozwinięty lej źródłowy znajduje się na wysokości 1170 m, ale woda płynie dnem dolinki tylko okresowo. Stale woda występuje dopiero w dolnej części doliny, gdzie po prawej stronie koryta pojawia się wiele źródeł o dużej wydajności. Wypływają z warstwy wapieni murańskich i numulitowych zalegających na fliszu podhalańskim. Dolna część doliny wyżłobiona jest w łupkach. Ma łagodne zbocza porozcinane płytkimi i nieckowatymi dolinkami o podmokłych dnach. U wylotu z Tatr koryto potoku zamyka stożek napływowy[3].

Przyporniak ma źródła w Tatrach, dolna jego część znajduje się już w Rowie Podtatrzańskim (dokładniej jest to Rów Zakopiański)[4]. Całkowita długość potoku wynosi 2,5 km, spadek poza Tatrami 4,7%, a średni spadek 12,4%[3]. Uchodzi do potoku Filipka jako jego lewy dopływ[2].

 Osobny artykuł: Potoki tatrzańskie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 225, ISBN 83-239-9607-5.
  2. a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
  3. a b Krystyna Wit-Jóźwik, Hydrografia Tatr Wysokich. Objaśnienia do mapy hydrograficznej „Tatry Wysokie”'' 1:50 000, Warszawa: Polska Akademia Nauk. Instytut Geografii, 1960.
  4. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.