Radzic II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Radzic II (Kmicic) – polski herb szlachecki, odmiana herbu Radzic

herb Radzic

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z zasadami heraldycznymi herb powinno się blazonować następująco:

W polu czerwonym kotwica srebrna, po boku której w lewym górnym rogu takaż gwiazda sześciopromienna.

Klejnot – trzy strusie pióra.

Labry czerwone z podbiciem srebrnym.

Historia herbu[edytuj | edytuj kod]

Jest to odmiana herbu Radzic przysługująca Kmicicom osiadłym w XVII stuleciu w powiecie orszańskim na Litwie. Najwcześniejsza wzmianka znajduje się u Kojałowicza[1] z 1656 – Mikołaj Kmicic poeta i jego bratankowie Samuel Kmicic, chorąży orszański i starosta starosielski, znakomity żołnierz – pierwowzór sienkiewiczowskiego Andrzeja Kmicica[2], oraz jego brat Jan, również żołnierz

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Tadeusz Gajl podaje następujące nazwiska (p. linki zewnętrzne) herbownych:

Kmicic, Rajpolski

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

herbarz, heraldyka, lista herbów

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ks. Wojciech Wijuk Kojałowicz Herbarz Szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego zwany Nomenclator str. 307
  2. Kmicic w Trylogii pieczętował się herbem Rawicz czyli Panną na niedźwiedziu, był to prawdopodobnie celowy zabieg pisarza, gdyż Sienkiewicz doskonale orientował się w heraldyce