Ratusz w Grudziądzu
53°29′36″N 18°44′54″E/53,493333 18,748333 nr rej. A/35/26 z 12.09.1929
| |
 Ratusz w Grudziądzu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Kondygnacje |
2 |
| Rozpoczęcie budowy |
1648 |
| Ukończenie budowy |
1723 |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Lehrerseminar Graudenz |
| Obecny właściciel | |
Położenie na mapie Grudziądza  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |
| 53°29′36″N 18°44′54″E/53,493333 18,748333
| |
Ratusz w Grudziądzu - wzniesiony w okresie 1648 - 1723 jako kolegium jezuickie, w latach 1781 - 1897 był szkołą świecką. Od roku 1897 jest siedzibą władz miejskich.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W roku 1648 w Grudziądzu rozpoczęto budowę kolegium jezuickiego, będącego pierwszą szkołą średnią w mieście[1]. W 1680 roku ukończono główny gmach, a w latach 1722 - 1725 wzniesiono boczne skrzydło i wieżę, kończąc tym samym budowę obiektu[2]. Po kasacie zakonu w roku 1781 w budynku urządzono gimnazjum, a następnie mieściło się w nim seminarium nauczycielskie[1]. W 1897 roku budynek został wykupiony przez władze miasta z przeznaczeniem na magistrat[1]. W roku 1919 pożar zniszczył wieżę i dach, które zostały odtworzone w roku 1929[2].
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 12 września 1929 roku ratusz został wpisany do rejestru zabytków[3].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Ratusz w Grudziądzu jest okazałym trzykondygnacyjnym gmachem położonym przy ul. Ratuszowej[1]. Jedenastoosiowa fasada od strony w przyziemiu jest boniowana, a wyższe partie podzielone są pilastrami[2]. Główne wejście jest ujęte w ozdobny portal z tympanonem, do którego prowadzą dwubiegowe schody. Ponad wejściem, w osi budynku wznosi się czworoboczna wieża, otoczona ażurową balustradą, ponad którą jest ośmioboczna nadbudówka, nakryta barokowym hełmem z latarnią i ostrosłupowym dachem zakończonym iglicą[1].
Układ wnętrz jest jednotraktowy z korytarzem od strony dziedzińca, w pomieszczeniach znajdują się sklepienia kolebkowo - krzyżowe[2]. Na osi znajduje się sień ze sklepieniem żaglastym ozdobionym iluzjonistyczną polichromią z XVII wieku[2]. Wśród pomieszczeń wyróżnia się także dawny refektarz ze sklepieniem zwierciadlanym z lunetami i bogato zdobiony dekoracjami stiukowymi[1]. Obecnie sala ta pełni funkcje reprezentacyjne.[1]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Roman Pawlak: Zabytkowe ratusze. Warszawa: MUZA SA, 2003, s. 68 i 69. ISBN 83-7200-991-0.
- ↑ a b c d e fotopolska.eu. [dostęp 2016-01-11].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. kujawsko-pomorskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. [dostęp 2015-09-26].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pawlak R., Zabytkowe ratusze, Warszawa, MUZA SA, 2003, ISBN 83-7200-991-0.