Rejon bajkałowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rejon bajkałowski
Байкаловский район
Rejon
ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Rosja

Obwód

 swierdłowski

Siedziba

Bajkałowo

Powierzchnia

2293,7 km²

Populacja (2012)
• liczba ludności


17 767[1]

Położenie na mapie obwodu swierdłowskiego
Mapa konturowa obwodu swierdłowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Rejon bajkałowski”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rejon bajkałowski”
57,518°N 62,994°E/57,518000 62,994000
Strona internetowa

Rejon bajkałowski (ros Байкаловский район) – rejon będący jednostką podziału administracyjnego rosyjskiego obwodu swierdłowskiego

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rejon bajkałowski położony jest we wschodniej części obwodu swierdłowskiego i według statystyk z 2010 roku liczył 17 767 mieszkańców[2], a w 2012 roku liczba ta wyniosła 19 100[2], a jego centrum administracyjnym jest Bajkałowo. Przed włączeniem tych ziem w obręb Imperium Rosyjskiego znajdowały się one w sferze wpływów Chantów i Mansów, a następnie Tatarów syberyjskich[1]. Pierwsze rosyjskie osadnictwo na tym terenie pojawia się w 1627 roku, a nazwa Bajkałowo została zarejestrowana w 1630 roku[1]. W 1800 roku zostaje tam zbudowana pierwsza murowana cerkiew[1]. Rejon został utworzony przez władze sowieckie 12 listopada 1923 roku[3]. W 1929 roku zaczęła ukazywać pierwsza rejonowa gazeta[3]. Przez kolejne lata jego granice kilkukrotnie ulegały zmianie, a w 1962 roku został zlikwidowany i włączony w skład rejonu irbickiego[1]. Jednak już w 1967 roku rejon bajkałowski powraca na administracyjną mapę obwodu swierdłowskiego w granicach które już nie miały się zmienić[2].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Większą część obszaru rejonu stanowią stepy[2]. Ukształtowanie terenu jest głównie płaskie, tereny uprawne zajmują łączną powierzchnię 159 692 hektarów, dominują żyzne czarnoziemy[3]. Zdecydowaną większą część ludności stanowią Rosjanie, oprócz nich ziemie rejonu zamieszkują także Ukraińcy, Tatarzy, Czuwasze, Udmurci i Baszkirzy, a wszystkie te mniejszości stanowią zaledwie 0,5% całości rejonowej populacji[3]. Większą część przemysłu rejonu stanowi budownictwo drogowe, leśnictwo, rolnictwo i związane z nim przetwórstwo[3]. W początkach XX wieku obszar ten słynął z hodowli koni[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]