René de Birague
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1507 |
| Data i miejsce śmierci |
24 listopada 1583 |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Biskup Lodève | |
| Okres sprawowania |
1573–1580 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Kreacja kardynalska |
21 lutego 1578 |
René de Birague, właśc. Renato Birago (ur. 3 lutego 1507 w Mediolanie, zm. 24 listopada 1583 w Paryżu) – francuski kardynał.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 3 lutego 1507 roku w Mediolanie, jako syn Giangiacoma Galeazza Biraga i Anny Trivulzio[1]. Po studiach uzyskał doktorat z prawa, a po zakończeniu wojen włoskich, on i jego trzej bracia uciekli do Francji, by uniknąć gniewu Ludwika Sforzy[1]. Przez Hiszpanów był uważany za zdrajcę, więc jego majątek został skonfiskowany[1]. Poślubił Valentinę Balbiano, z którą miał dwoje dzieci: Vespasiana i Francescę. W 1565 roku przyjął obywatelstwo francuskie[1]. Po śmierci żony w 1572 roku wstąpił do stanu duchownego i został ambasadorem Francji na sobór trydencki, a następnie przy cesarzu[1]. Karol IX mianował go strażnikiem pieczęci królewskiej i członkiem tajnej Rady Stanu[1]. W nagrodę za poparcie masakry w noc św. Bartłomieja w 1572 roku, otrzymał funkcję kanclerza Francji[1]. Rok później został biskupem Lodève[2]. 21 lutego 1578 roku został kreowany kardynałem prezbiterem, jednak nie otrzymał kościoła tytularnego[2]. W 1580 roku zrezygnował z zarządzania diecezją[2]. Zmarł 24 listopada 1583 roku w Paryżu[2].