Rezerwat przyrody Struga Żytkiejmska
54°20′54″N 22°38′36″E/54,348333 22,643333 Tablica oznaczająca granicę rezerwatu | |
| rezerwat leśny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1982 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
471,04 ha |
Położenie na mapie gminy Dubeninki  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gołdapskiego  | |
| 54°20′54″N 22°38′36″E/54,348333 22,643333
| |
Rezerwat przyrody Struga Żytkiejmska – rezerwat leśny położony w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie gołdapskim, w gminie Dubeninki, na terenie Parku Krajobrazowego Puszczy Rominckiej[1], w nadleśnictwie Gołdap[2]. Jego północną granicę stanowi granica państwowa z Rosją (z obwodem królewieckim).
Rezerwat został ustanowiony w 1982 roku, a ochroną objęto fragment wschodniej części Puszczy Rominckiej ze stanowiskami rzadkich gatunków flory i fauny[3]. Zajmuje powierzchnię 471,04 ha[4] (akt powołujący podawał 467,07 ha[3]). Z całej, głównie leśnej powierzchni rezerwatu, 91,3 ha zajmują łąki i torfowiska. Obszar objęty ochroną przedstawia typowy krajobraz morenowy, z geomorfologią charakterystyczną dla północno-zachodniej części Pojezierza Litewskiego. Ten teren odznacza się bardzo urozmaiconą rzeźbą, wynikającą z przeplatania się licznych wzgórz i obniżeń morenowych. Różnice wysokości pomiędzy wierzchołkami wzniesień a obniżeniami dochodzą do 22-25 m. Przez teren rezerwatu przepływa Żytkiejmska Struga, od której pochodzi jego nazwa[1].
Flora[edytuj | edytuj kod]
Teren rezerwatu porasta w większości bór mieszany trzcinnikowo-świerkowy. Jedynie miejscami, obok starodrzewu występują młodniki powstałe z odnowień zrębów zupełnych. Partie starodrzewu buduje przede wszystkim świerk pospolity, sosna zwyczajna, brzoza brodawkowata i omszona, miejscami olsza czarna, oraz jednostkowo dąb szypułkowy, grab, lipa drobnolistna. Bogate jest również runo leśne: borówka czarna, borówka brusznica, widłak jałowcowaty, sałatnik leśny, turzyca palczasta, skrzyp leśny, kostrzewa olbrzymia. W obniżeniach terenowych występuje niezapominajka błotna i kuklik zwisły. W dolinach, szczególnie w miejscach wysięku wód, a także na obrzeżach Strugi Żytkiejmskiej, wykształciły się płaty łęgu Circaeo-Alnetum. Gleby torfowe, które zalegają w obrębie doliny Żytkiejmskiej Strugi porasta w części bór mieszany torfowcowy reprezentujący zespół Betulo pubescentis-Piceetum.
Fauna[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat charakteryzuje się bardzo interesującą i zróżnicowaną fauną. Występuje tu jeleń, sarna, łoś, dzik, lis, kuna leśna, jenot, borsuk, tchórz, łasica i wilk. W wodach żyje bóbr, wydra i piżmak.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rezerwaty przyrody na terenie PK Puszczy Rominckiej. [dostęp 2018-12-05].
- ↑ Rezerwaty przyrody. Nadleśnictwo Gołdap – Lasy Państwowe. [dostęp 2018-12-05].
- ↑ a b Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 12 października 1982 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody (M.P. z 1982 r. nr 25, poz. 234)
- ↑ Rezerwat przyrody Struga Żytkiejmska. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2018-12-05].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- S. Dąbrowski, B. Polakowski, L. Wołos Obszary Chronione i Pomniki Przyrody Województwa Warmińsko-Mazurskiego, UW Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, Olsztyn 1999