Roman Gallewicz

Roman Gallewicz
	chorąży
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1898 ; Seredynki
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	24 pułk artylerii lekkiej
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;

Roman Czesław Gallewicz^[1] (ur. 28 lutego 1898 w Seredynkach, pow. tarnopolski, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – chorąży artylerii Wojska Polskiego, kawaler Krzyża Walecznych, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Alfreda i Józefy z d. Sas-Dubanowicz. Był absolwentem Szkoły Oficerskiej w Grudziądzu^[2].

W okresie międzywojennym służył w kwatermistrzostwie 24 pułku artylerii lekkiej.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli radzieckiej. Prawdopodobnie najpierw przebywał w obozie kozielszczańskim, a następnie przeniesiony do Kozielska. Wynika to z karty rejestracyjnej obozu kozielszczańskiego^[3]. Do kozielskiego obozu jenieckiego przybył 4 listopada 1939. 28 kwietnia 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD – lista wywózkowa 052/4 z 27.04.1940. Został zamordowany 30 kwietnia 1940 roku przez NKWD w lesie katyńskim. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji pod datą 08.05.1943. Przy szczątkach znaleziono dowód osobisty, medalik z łańcuszkiem^[4]. Figuruje na liście AM-208-1540 i liście Komisji Technicznej PCK pod numerem 01540. Nazwisko Gallewicza (zapisane jako Gallilewicz) znajduje się na liście ofiar (pod nr 1540) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 141 i w Nowym Kurierze Warszawskim nr 146 z 1943. Pochowany w Bratniej Mogile nr III.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976)
Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości – 16 września 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[5]
Krzyż Walecznych
Krzyż Zasługi
Odznaka Honorowa „Orlęta”

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 151 wg Krakowskiej Rodziny Katyńskiej jego nazwisko brzmiało „Nałęcz-Gallewicz”.
↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 151.
↑ УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва 2015, s. 253 .
↑ Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 208 .
↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Materiały do epitafiów katyńskich. Pro Memoria, „Wojskowy Przegląd Historyczny”, Tom 4, Rok XXXIX, 1994.
УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000151_wg_Krakowskiej_Rodziny_Katyńskiej_jego_nazwisko_brzmiało_„Nałęcz-Gallewicz”-1] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 151 wg Krakowskiej Rodziny Katyńskiej jego nazwisko brzmiało „Nałęcz-Gallewicz”.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Katynia2000151-2] Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 151.

[3] УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва 2015, s. 253 .

[4] Auswaertiges Amt - Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 208 .

[5] M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]