Roman Sandecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Sandecki
porucznik rezerwy piechoty porucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 lutego 1896
Żółkiew

Data śmierci

?

Przebieg służby
Siły zbrojne

C. K. Obrona Krajowa
Wojsko Polskie

Jednostki

Pułk Strzelców Nr 18,
70 Pułk Piechoty,
40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich

Stanowiska

komendant plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Późniejsza praca

nauczyciel

Roman Sandecki (ur. 25 lutego 1896 w Żółkwi, zm. ?) – porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel, inspektor szkolny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 lutego 1896 w Żółkwi[1][2]. Był synem Kazimierza i Marii[1].

Podczas I wojny światowej w rezerwie piechoty C. K. Obrony Krajowej został mianowany podporucznikiem z dniem 1 sierpnia 1916[3]. Do 1918 posiadał przydział do pułku strzelców nr 18[4].

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 19 lutego 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1916[5] i rozkazem z tego samego dnia 19 lutego 1919 Szefa Sztabu Generalnego płk. Stanisława Hallera został mianowany komendantem plutonu kompanii powiatu sanockiego od 1 listopada 1918[6][7]. Później został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 70 pułku piechoty w Jarocinie[10][11]. W 1934 był porucznikiem rezerwy 40 pułku piechoty we Lwowie i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok[12].

15 kwietnia 1915 podjął pracę w szkolnictwie[2]. W latach 20. i na początku 30. był nauczycielem powszechnej w 7-klasowej Szkole Męskiej im. Króla Władysława Jagiełły w Sanoku (działającej w budynku późniejszego II Liceum Ogólnokształcącego)[2][13][14]. 28 czerwca 1924 w Sanoku poślubił Joannę Górka (ur. 1899)[1]. W roku szkolnym 1924/1925 ukończył Wyższy Kurs Nauczycielski we Lwowie w zakresie języka polskiego i języka ruskiego[13]. W 1932 zasiadał w działającej w Krośnie państwowej komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli szkół powszechnych w Okręgu Szkolnym Lwowskim[15]. Ze stanowiska nauczyciela publicznej Szkoły Powszechnej im. Króla Władysława Jagiełły w Sanoku w drugiej połowie 1933 został mianowany zastępcą inspektora szkolnego na obwód szkolny tarnopolski[16].

Pracując w Trembowli w randze inspektora w listopadzie 1936 został zastępcą prezesa zarządu powiatu Związku Strzeleckiego[17][18] i członkiem wydziału wykonawczego Obywatelskiego Powiatowego Komitetu zimowej pomocy dla bezrobotnych[19]. Ze stanowiska podinspektora szkolnego i p.o. inspektora szkolnego w Trembowli 8 czerwca 1938 został mianowany inspektorem szkolnym na okręg szkolny krośnieński z siedzibą w Krośnie od 1 lipca 1938[20][21]. Był I wiceprzewodniczącym ukonstytuowanego 23 listopada 1937 Powiatowego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży w Krośnie[22]. Podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej pozostawał inspektorem szkolnym w Krośnie[23]. Po nadejściu frontu wschodniego w drugiej połowie 1944 został obwodowym inspektorem szkolnictwa w Sanoku i pełnił to stanowisko przez kilka miesięcy[24][25].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 160 (poz. 34).
  2. ↑ a b c Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 65.
  3. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 134.
  4. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 285.
  5. ↑ Dekret Naczelnego Wodza Wojsk Polskich o przyjęciu do W.P. oficerów z b. armii austro-węgierskiej (838). „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 647, Nr 26 z 8 marca 1919. 
  6. ↑ Rozkaz Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich o przydziale oficerów (841). „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 654, Nr 26 z 8 marca 1919. 
  7. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: 1922, s. 101.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 525.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 464.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 326.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 289.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 23, 488.
  13. ↑ a b Wykaz imienny nauczycieli szkół powszechnych z okręgu szkolnego lwowskiego. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 182, Nr 4 z 20 kwietnia 1926. 
  14. ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Szkolnictwo podstawowe i średnie. Nauczycielski ruch związkowy, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 568.
  15. ↑ Komisje Egzaminacyjne dla Nauczycieli Publicznych Szkół Powszechnych w Okręgu Szkolnym Lwowskim. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 162, Nr 3 z 25 marca 1932. 
  16. ↑ Ruch służbowy. Zmarli. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 519, Nr 12 z 25 października 1933. 
  17. ↑ Z powiatu trembowelskiego. Zmiana zarządu powiatu ZS. „Wschód”, s. 11, Nr 29 z 10 listopada 1936. 
  18. ↑ Zjazd działaczy strzeleckich w Trembowli. „Wschód”, s. 7, Nr 30 z 20 listopada 1936. 
  19. ↑ Z powiatu trembowelskiego. Zimowa pomoc w Trembowli. „Wschód”, s. 11, Nr 29 z 10 listopada 1936. 
  20. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 6, s. 243, 20 czerwca 1938. 
  21. ↑ Ruch służbowy. Inspektoraty. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 328, Nr 7-8 z 31 sierpnia 1938. 
  22. ↑ Sprawozdanie z działalności Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży za czas od 1 września 1937 do 31 sierpnia 1938 r.. Lwów: 1938, s. 51-52.
  23. ↑ Relacja Bolesława Decowskiego. W powołaniu na nią: Krystyna Chowaniec, W latach powojennych, Oświata i szkolnictwo, Trudne lata powojenne. Inspektorzy szkolni, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 858.
  24. ↑ Zofia Bandurka. Współczesne zdobycze oświatowo-kulturalne Sanocczyczny na tle stosunków oświatowych w dobie rozbiorów i w okresie międzywojennym. „Rocznik Sanocki”. I, s. 326, 1963. 
  25. ↑ Krystyna Chowaniec, W latach powojennych, Oświata i szkolnictwo, Trudne lata powojenne. Inspektorzy szkolni, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 858.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Sandecki&oldid=72318790”