Ropień wątroby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ropień wątroby (łac. abscessus hepatis) – choroba wątroby wywołana przez bakterie ropotwórcze. Ropnie wątroby są zazwyczaj mnogie, pojedyncze zaś najczęściej umiejscowione są w prawym płacie wątroby.

Przyczyny[edytuj | edytuj kod]

Objawy i przebieg[edytuj | edytuj kod]

Objawy kliniczne to wysoka gorączka (39-40 °C), dreszcze, poty i ciężki stan ogólny. Często towarzyszy temu powiększenie wątroby, czasami stan podżółtaczkowy. W badaniach dodatkowych odnotowuje się wysoką leukocytozę, sięgającą czasem 20000/μl. Badanie RTG wykazuje uniesienie i unieruchomienie prawej przepony. Scyntygrafia pomocna jest jedynie w przypadku bardzo dużych ropni.

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Leczenie zależy od wielkości i umiejscowienia ropnia. Mnogie ropnie wymagają intensywnego leczenia odpowiednimi antybiotykami. Duże ropnie wątroby drenuje się poprzez dojście operacyjne, zazwyczaj między jamą opłucną a otrzewną.