Rudawka Jaśliska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudawka Jaśliska
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

krośnieński

Gmina

Jaśliska

Strefa numeracyjna

13

Tablice rejestracyjne

RSA

SIMC

1066484

Położenie na mapie gminy Jaśliska
Mapa konturowa gminy Jaśliska, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Rudawka Jaśliska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Rudawka Jaśliska”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Rudawka Jaśliska”
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego
Mapa konturowa powiatu krośnieńskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Rudawka Jaśliska”
Ziemia49°22′50″N 21°53′54″E/49,380556 21,898333[1]

Rudawka Jaśliska – nieistniejąca już wieś w Polsce, w Beskidzie Niskim, na terenie dzisiejszego województwa podkarpackiego, w powiecie krośnieńskim, w gminie Jaśliska. Położona była w dolinie Jasiołki, pomiędzy Wolą Wyżną, a Jasielem. Miejscowość figuruje w rejestrze TERYT jako wieś[2][3].

Do 31 grudnia 2016 miejscowość należała do gminy Komańcza w powiecie sanockim w tymże województwie[4].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o Rudawce pochodzi z 1579 r. i dotyczy przywileju, jaki Tomasz Rudawski otrzymał od biskupa przemyskiego Wojciecha Sobiejuskiego na lokację w dolinie Jasiołki wsi na prawie wołoskim. Wieś od początku należała do tzw. klucza jaśliskiego, będącego dobrami stołowymi biskupstwa przemyskiego. Była w tym kluczu najmłodszą (najpóźniej założoną) miejscowością i najmniejszą.

W 1848 r. wieś stała się własnością mieszkających w niej rolników (Uwłaszczenie chłopów na ziemiach polskich). Do 1914 r. administracyjnie należała do starostwa sanockiego, powiat sądowy Rymanów. Nigdy nie było tu cerkwi, a w latach międzywojennych wieś liczyła jedynie 22 gospodarstwa, zamieszkiwane prawie wyłącznie przez grekokatolików. Po II wojnie światowej ludność tę wysiedlono, a po zabudowaniach dawnej wsi pozostały już tylko ślady fundamentów.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

Przy drodze w dolinie cztery kamienne krzyże przydrożne. Jeden z nich, ufundowany w 1865 r. przez Petra i Pawła Steców, należy do najstarszych tego typu zabytków zachowanych w górskich wsiach Beskidu Niskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 204235
  2. GUS. Wyszukiwarka TERYT
  3. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  4. Dz.U. z 2016 r. poz. 1134

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, Roman Trzmielewski (red.), Włodzimierz Dyzio (oprac.), Kraków: Wyd. Compass, 2004, ISBN 83-89165-54-6, OCLC 838912473.
  • Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ISBN 83-85557-98-9;

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]