Rzeczyca (powiat krośnieński)
52°10′15″N 14°53′54″E/52,170833 14,898333| wieś | |
.jpg) Pałac z XIX w. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2008) |
69[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-614[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FKR |
| SIMC |
0911813 |
Położenie na mapie gminy Maszewo  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego  | |
| 52°10′15″N 14°53′54″E/52,170833 14,898333[1]
| |
Rzeczyca (niem. Riesnitz[4]) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Maszewo.
Wieś ulicowo-placowa. Pierwsza wzmianka o wsi noszącej nazwę Recziza pochodzi z 1308 roku[4]. Informacja taka została odnotowana w przeglądzie miejscowości biskupstwa poznańskiego. Jednak autor opracowania zabytków regionu krośnieńskiego Erich Blunck wyraził wątpliwość co do identyfikacji tej miejscowości z opisywaną tu Rzeczycą[4]. Dopiero informacja z XVIII wieku mówi o właścicielu dóbr szlacheckich rodzinie von Oppen, a po 1828 roku o innych mieszczańskich właścicielach m.in. o nazwisku Petsch[4].
W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa zielonogórskiego.
Miejscowość położona jest przy drodze lokalnej Drzeniów – Gądków Wielki.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
- kościół wybudowano tu w latach 1731–1732 o konstrukcji szachulcowej jako budowlę protestancką, a obecnie katolicki kościół filialny pw. Świętego Stanisława Biskupa i Męczennika[4]. Świątynię wyposażono w organy na przełomie XIX i XX wieku, a na początku XX wieku obmurowano ją cegłą[5]. Świątynia jest budowlą salową założoną na planie prostokąta. Po zachodniej stronie posiada wzniesioną czworoboczną wieżę, a jej korpus nakryty jest dachem trójspadowym, natomiast wieża hełmem namiotowym. Od strony wschodniej prowadzi do świątyni wejście główne, ale pierwotnie było umieszczone w partii wieżowej[5]. Obecnie w przyziemiu wieży znajduje się zakrystia. Po II wojnie światowej przykryte stropem drewnianym wnętrze zostało przekształcone i dostosowane do liturgii katolickiej[5]. Kościół został pozbawiony zabytkowego wyposażenia, na zewnątrz skuto tynki i dzięki temu odsłonięta została interesującą pierwotna konstrukcja szkieletowa świątyni[5].
- pałac z pierwszej połowy XIX w., nakryty dachem mansardowym, a w czasach późniejszych budowlę powiększono od strony wschodniej o piętrowy obiekt z portykiem[5]. Obecnie budowla, pozbawiona historycznego wystroju i wyposażenia, jest remontowana przez prywatnego właściciela[5].
- park krajobrazowy o powierzchni 4,5 ha z 54 gatunkami drzew i krzewów, z których 18 ma charakter pomnikowy, założono w czasach budowy pałacu[5].
- cmentarz polny z XIX w.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 119640
- ↑ Sołectwa Gminy Maszewo 2008 r., Urząd Gminy Maszewo, 2008, Maszewo.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1131 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b c d e Garbacz 2011 ↓, s. 248.
- ↑ a b c d e f g Garbacz 2011 ↓, s. 249.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 248-249. ISBN 978-83-919914-8-0.
