Scotina gracilipes
| Scotina gracilipes | |||
| (Blackwall, 1859) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Scotina gracilipes | ||
| Synonimy | |||
| |||
Scotina gracilipes – gatunek pająka z rodziny obniżowatych.
Gatunek ten opisany został w 1859 roku przez Johna Blackwalla jako Agelena gracilipes[1]. W 1873 roku Tamerlan Thorell umieścił go w rodzaju Liocranum[2], a w tym samym roku Anton Menge przeniósł go do rodzaju Scotina[3]. Klasyfikowany bywał również w rodzaju Agroeca, m.in. w 1902 roku przez Friedricha W. Bösenberga[4].
Samce osiągają od 2,4 do 3,2 mm[5], a samice od 2,6[6] do 3,8 mm długości ciała[5]. Karapaks zmierzony u 15 samców miał od 1,21 do 1,53 mm długości oraz od 0,95 do 1,29 mm szerokości, zaś u 43 samic od 1,12 do 1,52 mm długości i od 0,85 do 1,16 mm szerokości. Ubarwienie karapaksu jest brązowe z czarnymi brzegami i często ze słomkowobrązowymi liniami. Jasnożółtawobrązowe do brązowych szczękoczułki mają po 4 ząbki na przedniej i 3 zęby na tylnej krawędzi. Sternum ma kolor słomkowobrązowy. Barwa odnóży według jednego źródła jest żółtawobrązowa z ciemniejszymi rzepkami, goleniami i nadstopiami[6], a według innego czarna z jasnożółtymi biodrami[5]. Opistosoma (odwłok) ma brązowy z ciemnymi paskami spód[6], zaś wierzch ciemnołupkowoszary lub oliwkowoczarny z wzorem barwy rudobrązowej, jasnobrązowej lub żółtej[6][5].
Nogogłaszczki samca mają małą i zakrzywioną apofizę tegularną, w około połowie tak długą jak goleń, szeroką i na szczycie skośnie ściętą apofizę retrolateralną oraz mały, krótki, ostro zakrzywiony embolus o szerokiej i wydłużonej nasadzie[6][5]. Płytka płciowa samicy ma przód częściowo podzielony owłosioną przegrodą, po przednich bokach której leżą otwory kopulacyjne[6], zaś środek zaopatrzony w biegnące równolegle beleczki kutykularne[5]. Przewody kopulacyjne są na przedzie cienkie. Kształt zbiorników nasiennych jest najszerszy na środku[6].
Pająk znany z Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Polski, obwodu królewieckiego, Estonii, Słowenii i Chorwacji[7][5]. Zamieszkuje świetliste lasy iglaste, wrzosowiska i suche łąki. Bytuje wśród ściółki, mchów i jałowców[6][5]. Dojrzałe samice są aktywne przez cały rok, zaś samce od kwietnia do października[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ J. Blackwall. Descriptions of six recently discovered species, and characters of a new genus of Araneida. „Annals and Magazine of Natural History”. 3 (3), s. 91-98, 1859.
- ↑ T. Thorell: Remarks on synonyms of European spiders. Part IV.. Uppsala: C.J. Lundström, 1873, s. 375-645. DOI: 10.5962/bhl.title.69282.
- ↑ A. Menge. Preussische Spinnen. VI. Abtheilung. „Schriften der Naturforschenden Gesellschaft in Danzig (N. F.)”. 3, s. 327-374, 1873.
- ↑ W. Bösenberg. Die Spinnen Deutschlands. II-IV. „Zoologica (Stuttgart)”. 14 (2-4), s. 97-384, 1902. DOI: 10.5962/bhl.title.6508.
- ↑ a b c d e f g h i Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Scotina gracilipes. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2018 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ a b c d e f g h S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006.
- ↑ Scotina gracilipes. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-11-07].