Siarczan radu

Siarczan radu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	siarczan radu
addyt.	tetraoksydosiarczan(2−) radu
	Inne nazwy i oznaczenia
półsyst.	siarczan radu
Stocka	siarczan(VI) radu
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	RaSO4
Masa molowa	322,06 g/mol
Wygląd	białe kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	7446-16-4
PubChem	6365199
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	2,1 mg/l
	w innych rozpuszczalnikach
	stężony H; 2SO; 4
Budowa
Układ krystalograficzny	rombowy
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Inne kationy	MgSO; 4, CaSO; 4, BaSO; 4
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Siarczan radu, RaSO
4 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy siarczanów, sól radu i kwasu siarkowego.

Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]

Można go otrzymać przez wytrącenie z roztworu dowolnej rozpuszczalnej soli radu za pomocą rozcieńczonego kwasu siarkowego^[2] lub rozpuszczalnego siarczanu, np. ^[4]:

RaCl
2 + Na
2SO
4 → 2NaCl + RaSO
4↓

Tak uzyskany precypitat suszy się poprzez ogrzewanie w suchym powietrzu w temperaturze 300 °C^[2].

Inną metodą jego otrzymywania jest kilkukrotne odparowanie do sucha mieszaniny bromku radu z czystym kwasem siarkowym^[1].

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Tworzy białe kryształy^[3]. Jest bardzo słabo rozpuszczalny w wodzie (2,1 mg/l), najsłabiej spośród wszystkich siarczanów metali z grupy 2, około 100 razy słabiej niż siarczanu baru^[1]^[2]. Jest dzięki temu mniej szkodliwy od innych związków radu^[2]. Rozpuszcza się w stężonym H
2SO
4, przy czym znaczący wzrost rozpuszczalności – od kilku mg/l do >80 mg/l – następuje w zakresie stężeń 65–70%^[1].

W wyniku spalenia z reduktorami, takimi jak węglik wapnia, wodorek wapnia lub węgiel, przekształca się w siarczek radu, RaS^[2].

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Stosowany jest jako standard promieniowania radu^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d S.C.S.C. Lind S.C.S.C., J.E.J.E. Underwood J.E.J.E., C.F.C.F. Whittemore C.F.C.F., The solubility of pure radium sulfate, „Journal of the American Chemical Society”, 40 (3), 1918, s. 465–472, DOI: 10.1021/ja02236a001 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g H.W.H.W. Kirby H.W.H.W., Murrell L.M.L. Salutsky Murrell L.M.L., The Radiochemistry of Radium, National Academy of Sciences – National Research Council, 1964, s. 12–14 [dostęp 2019-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-26] .
↑ ^a ^b Dale L.D.L. Perry Dale L.D.L., Sidney L.S.L. Phillips Sidney L.S.L., Handbook of Inorganic Compounds, CRC Press, 1995, s. 326–327, ISBN 978-0-8493-8671-8 [dostęp 2019-09-20] (ang.).
↑ Radium, [w:] Gmelins Handbuch der Anorganischen Chemie, wyd. 8, Berlin: Verlag Chemie, 1927, s. 61–62 .

[Lind-1] S.C.S.C. Lind S.C.S.C., J.E.J.E. Underwood J.E.J.E., C.F.C.F. Whittemore C.F.C.F., The solubility of pure radium sulfate, „Journal of the American Chemical Society”, 40 (3), 1918, s. 465–472, DOI: 10.1021/ja02236a001 (ang.).

[Kirby-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g H.W.H.W. Kirby H.W.H.W., Murrell L.M.L. Salutsky Murrell L.M.L., The Radiochemistry of Radium, National Academy of Sciences – National Research Council, 1964, s. 12–14 [dostęp 2019-09-20] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-26] .

[HIC-3] Dale L.D.L. Perry Dale L.D.L., Sidney L.S.L. Phillips Sidney L.S.L., Handbook of Inorganic Compounds, CRC Press, 1995, s. 326–327, ISBN 978-0-8493-8671-8 [dostęp 2019-09-20] (ang.).

[Gmelin-4] Radium, [w:] Gmelins Handbuch der Anorganischen Chemie, wyd. 8, Berlin: Verlag Chemie, 1927, s. 61–62 .

[1]

[2]

[3]

[4]