Skarb z Sandur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Skarb z Sandur – skarb składający się z 98 srebrnych monet, zakopanych prawdopodobnie między rokiem 1070 a 1080 na cmentarzu w Sandur. Jest to najstarszy ślad obecności pieniądza na farerskim archipelagu.

Wzbudza on zainteresowanie nie tylko przez wiek monet, ale też ich pochodzenie, które jednoznacznie wskazuje na państwa, z którymi Farerczycy mogli w XI wieku prowadzić handel. Zbiór bilonu zawiera monety obszaru dzisiejszej Anglii, Irlandii, Danii, Norwegii, Niemiec, a nawet odległych Węgier. Ich wartość w kruszcu jednak nie jest znaczna. Fakt, że pochodzą z tak wielu krajów świadczy o tym, że w XI w. nie zwracano uwagi na mennicę w jakiej wybito bilon[1], lecz to, ile srebra się w nim znajduje. Skarb obecnie należy do głównych atrakcji Muzeum Narodowego Wysp Owczych w Tórshavn [potrzebny przypis].

Miejsce znalezienia i właściciele[edytuj | edytuj kod]

Znalezisko było dziełem całkowitego przypadku i zostało odkryte przy kopaniu grobu dla dwóch osób zmarłych na dżumę. Z tego powodu miał on być wyjątkowo głęboki. Skarb wykopano w miejscu, gdzie znajdował się ołtarz pierwszego kościoła sandurskiego, który był drugim kościołem na Wyspach Owczych. Jak podają historycy, należał on do pewnego bogatego właściciela ziemskiego, który miał wznieść go na swojej farmie. Monety stanowiły zapewne przychód za wełnę sprzedaną kupcom przybyłym na archipelag[potrzebny przypis].

Katalog monet[edytuj | edytuj kod]

Literatura[edytuj | edytuj kod]

  • G.V.C. Young: From the Vikings to the Reformation. A Chronicle of the Faroe Islands up to 1538. Isle of Man: Shearwater Press, 1979
    • ibid: Færøerne. Fra vikingetiden til reformationen. Kopenhagen: Rosenkilde og Bakker, 1982 (Duńskie tłumaczenie, baza dla oryginalnego, niemieckiego artykułu)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Farerski pieniądz – czasy zamierzchłe [online], Farerskie kadry, 29 marca 2021 [dostęp 2022-06-02] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]