Solniska (Pasmo Solnisk)
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
849 m n.p.m. |
Położenie na mapie Beskidu Żywieckiego, Małego i Makowskiego  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°41′27,0″N 19°29′03,4″E/49,690833 19,484278
| |
Solniska – szczyt w Paśmie Solnisk o wysokości 849 m n.p.m.[1]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych pasmo to czasami zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego[1][2], jednak według regionalizacji Polski opracowanej przez Jerzego Kondrackiego jest częścią Pasma Przedbabiogórskiego i wraz z nim należy do Beskidu Makowskiego[3].
Solniska są drugim pod względem wysokości szczytem Pasma Solnisk (po Czarnej Górze), które od nazwy tego szczytu wzięło swoją nazwę. Nazwa szczytu zaś pochodzi od słowa solniska oznaczającego miejsce, w którym wykładano dla owiec sól do lizania[1]. Solniska wznoszą się w środkowej części Pasma Solnisk, pomiędzy wierzchołkami Opuśnioka (819 m) i Jaworzyny zwanej też Dzikasową Górą (825 m). Północno-zachodnie stoki Solnisk opadają do doliny Lachówki, południowo-wschodnie do doliny Stryszawki. W większości są zalesione, ale pola i osiedla miejscowości Stryszawa od doliny Stryszawki podchodzą aż do samego wierzchołka Solnisk i zajmują grzbiet między nią a Jaworzyną. Na tym bezleśnym grzbiecie znajduje się osiedle Wsiórz, a w nim zabytkowa dzwonnica loretańska. Miejsce to jest dobrym punktem widokowym[2].
Przez wierzchołek Solnisk nie prowadzi żaden znakowany szlak turystyczny, jednak wschodnie i północne podwierzchołkowe stoki (osiedla Lechówka i Wsiórz) trawersują dwa szlaki turystyczne[2].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Lachowice – Wsiórz – Opuśniok – przełęcz Cicha – Jałowiec
przełęcz Hucisko – SST Pod Solniskiem – Wsiórz – Stryszawa (Siwcówka)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stanisław Figiel, Piotr Krzywda: Beskid Żywiecki. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2006. ISBN 83-89188-59-7.
- ↑ a b c Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000. Kraków: Wyd. „Compass”, 2011. ISBN 978-83-7605-084-3.
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.